Nieuws

FOND IN HET GROENE HART

NIC DE SNELVLUCHT BODEGRAVEN 1714

COMBINATIE VAN LEEUWEN & ZN UIT REEUWIJK TRIOMFEERT MET NACHTELIJKE AANKOMST OP BERGERAC

Maar liefst 25 deelnemers hadden het mooie aantal van 380 duiven ingekorfd voor de seizoenafsluiter Bergerac. Na een dag uitstel werden de duiven in Bergerac om 13.30 uur gelost. Ook nu zorgden de omstandigheden voor nachtelijke aankomsten in het hele land maar achteraf duurde het toch nog vrij lang voordat het concours kon worden gesloten. De vele buien hebben de duiven blijkbaar toch parten gespeeld op het gemiddeld 870 kilometer lange traject huiswaarts. Verrassend en glorieus winnaar werd Evert van Leeuwen uit Reeuwijk vliegend onder de naam Comb. Van Leeuwen & Zn. Van jongs af aan was Evert een verdienstelijk marathonspeler maar nu wordt al jaren het programma gespeeld met de nadruk op de dagfond. Twee jaar terug was hij nog de te kloppen man op de nationale vluchten. Rekening houdend met de omstandigheden werden 5 jaarling duivinnen ingekorfd waarvan er één – NL-22-8460763 – als eerste van de 380 ingekorfde duiven haar hok bereikte, nl. om 02.01.00 uur. Voorwaar een formidabele prestatie. Binnen ons inkorfcentrum vielen er nog 3 duiven in het nachtelijk duister en binnen de zgn. neutralisatietijd. Uiteindelijk arriveerde de laatste prijsduif pas om 11.29 uur en dat was tegenvallend en een bewijs dat de duiven het niet echt gemakkelijk hebben gehad. Dit was de laatste marathonvlucht dit jaar in ons NIC. Bij deze wil ik namens de commissie iedereen bedanken voor de komst naar ons lokaal en alle werkers voor hun inzet dat er voor zorgden dat e.e.a. weer gladjes verliep. Keizer kampioen is dit jaar geworden Gerard Griffioen uit Zevenhoven en daar maken wij een diepe buiging voor. Gerard, van harte proficiat. Alle winnaars zullen in februari worden gehuldigd op onze welbekende fondmiddag. 

NIC de Snelvlucht Bodegraven 1714, Bergerac 380 duiven, 25 deelnemers.

De eerste twintig van de uitslag:

1 Comb. Van Leeuwen & Zn ( Reeuwijk ); 2-4-20 Theo Wijfjes ( Nieuwveen ); 3 Willem van der Velden ( Boskoop ); 5 Cees Polfliet ( Moordrecht ); 6 Henk Gerritsen ( Woerden ); 7-8-9 Mario de Vogel ( Bodegraven ); 10 Bert de Graaf ( Alphen a/d Rijn ); 11-13 Gerard Griffioen ( Zevenhoven ); 12 Huub Kuyf ( Nieuwkoop ); 14-16 John Rimmelzwaan ( Alphen a/d Rijn ); 15 Comb. Schouten ( Nieuwveen ); 17 Ben Koole ( Moerkapelle ); 18 Paul v/d Boogaard ( Kamerik ); 19 Stephan Gobel & Hans v/d Sluis ( Zwammerdam )

Henk Vink       

We blijven maar het heen en weer krijgen van het geel bij onze duiven. Het is vaak de aanstichter van

andere ziektes en ongemakken. Daarom is het bestrijden hiervan een regelmatige bezigheid
geworden van de duivenliefhebber. Als het koud is, heb je er niet echt last van, maar oh wee als de
temperaturen oplopen. Vooral in deze zomermaanden zie je veel problemen.
 
Er zijn een aantal hokken die het rigoureus aanpakken. Zij selecteren duiven die regelmatig geel
krijgen systematisch uit hun duivenbestand. Goed gevlogen of niet, weg ermee. Er wordt niet
gekeken naar de afkomst, stamboom of geld wat voor de duif werd betaald. Ja, zo kom je er op den
duur inderdaad van af. Maar de meesten onder ons zweten met het fenomeen “ het geel” of wel
trichomonas.   De veeartsen hebben het er maar goed bij, want vele zakjes en potjes verwisselen
jaarlijks van eigenaar.
 
Kan het dan niet anders?
Natuurlijk liggen er wel mogelijkheden. Het geel is een zweepdiertje, dat zichzelf kan bevruchten. Zo
vermenigvuldigt het snel als de temperaturen boven de 15 graden komen.  Een van de beste
natuurlijke middelen is het Usneazuur, ook wel baartvlechten genoemd. Dr. ST. Dreyer heeft en een
rapport over geschreven.  Ik zal proberen het een en ander duidelijk te maken.
 
Wat zijn Usnea baardvlechten?
 
Baardvlechten zijn  volgens hem een symbiose uit algen en schimmels. Iedere vlecht bestaat uit een
gemeenschappelijk co-existentie en gezamenlijke groei als een algensoort en een schimmelsoort.  De
intensieve verbinding  van alg en schimmel zorgen voor dusdanige typische eigenschappen, dat de
wetenschappelijke plantkundigen een eigen plantengroep, een vlecht eruit gemaakt hebben.  We
onderscheiden 3 groepen:  bladvlechten, korstvlechten en struikvlechten.
We moeten de struikvlechten het meest  in het zonnetje zetten.  Deze vlechten hebben  een ronde
structuur en hiertoe behoort o.a. de baardvlecht.  Er moet worden gezegd, dat tot deze groep
meerdere geslachten behoren.  De soort Usnea Bartata  ( de wetenschappelijke naam) is een speciale alg / schimmel soort,  die erg stevig is. De vlechten zijn langzame groeiers , waardoor ze niet
goedkoop zijn voor medisch gebruik. Natuurgenezers hadden al heel lang belangstelling voor deze
plant.  Plantgeneeskundigen uit het oude China en Egypte gebruikten aantoonbaar  verschillende
vlechten om ziektes te genezen.
 
De modernere onderzoekers zochten naar  de inhoud stoffen.  Wat was het bijzondere van deze
planten? Want we willen tegenwoordig alles kunnen bewijzen. Bij de baardvlechten werden
verschillende werkzame stoffen en kleurstoffen ontdekt.
 
Usneazuur.
Het Usneazuur  werd als een bitterstof gekenmerkt en heeft een behoorlijke antibiotische werking.
Usnea bestrijdt ziekmakende bacteriën en soortgelijke negatieve kiemen. Naast de stimulerende
werking  van het verteringssappen  werkt het ook als smaakversterker  (door de  bittere smaak van de geheel gedroogde planten) en worden darmziektes bestreden. Met  name daar, waar de schadelijke  kiemen de overhand hebben.?
 
Natuurkundige geschriften noemen  met name de werkzaamheid op  de  slijmhuid  en een verhoogde
natuurlijke resistentie tegen verkoudheid of luchtwegaandoeningen. De gunstige beïnvloeding van
het natuurlijke afweersysteem  en verhoging van het immuunsysteem was niet alleen verklaarbaar
door het Usneazuur.  Er werden verbindingen uit Polysacharides ( bepaalde soorten suikers)
gevonden die we momenteel in het kankeronderzoek kunnen terugvinden .
 
Trekvogels.
Het samengaan van alg  en schimmel is in staat om veel voor mens en dier te betekenen.  We zien in
de vrije natuur, dat trekvogels die in de zomer vlechten opnemen  schitterend ruien. Ook vele
rendieren en Noorse weidedieren eten er veel van.  Dit alles duidt op de goede werking van de
baardvlechten.    
 
Nou, best een moeilijk verhaal vind je ook niet? Maar we zien, dat de natuur veel in zich heeft om
ziektes op natuurlijke wijze te bestrijden of te voorkomen. Ik herinner me plotseling weer aan de
huidziektes en eczemen van paarden die we hier in Nederland houden.  Vele dieren hebben ziektes
onder de leden en worden niet genezen. Een van de oorzaken zou de eenzijdige voeding kunnen zijn.
Het gras in de weide in van vaak van 1 of enkele soorten. “Onkruiden” worden met gif bestreden
want we willen geen rommeltje maken van onze mooie weide. In het gras bevinden zich vaak
Mycotoxines. Dat zijn de afvalstoffen van bepaalde schimmels en die zijn bijzonder giftig en ook
moeilijk te bestrijden. Paarden eten veel gras en zodoende krijgen ze daar veel van binnen. Doordat
paarden een lang darmstelsel hebben, hebben ze daar ook vaak veel last van. Zo ontstaan er de
bekende huidziektes zoals mok. De dierenarts schrijft een zalfje voor en het probleem lijkt voor even
opgelost. Maar na enige tijd is het weer mis. Dat komt, omdat de oorzaak niet wordt bestreden,
alleen de uiterlijke kenmerken. 
 
Een grote groep paarden met huidziektes werd eens voor onderzoek naar hun oorspronkelijke
steppengebied in Mexico gebracht, waar allerlei kruiden en grassen groeien. Ze hadden daar alle
vrijheid en konden eten waar en wat ze wilden. De paarden werden allemaal gechipt met een gps
chip. Een paar maanden later werden de paarden weer opgespoord en gevangen. Ze bleken allemaal
weer kerngezond te zijn. Geen last meer van mok of andere huisaandoeningen. Hoe kan zoiets? Wat
kunnen hiervan leren? Moeten we hier dan maar steeds doorgaan onze beperkende ideeën en onze  
antibiotica?
 
Terug naar de natuur?
En hoe zit het met de duiven? In onze westerse landen moeten de doseringen van geneesmiddelen
omhoog om nog voldoende resultaat te verkrijgen. Is dat de weg die we moeten gaan? Of is er toch
nog een weg terug? Terug naar de natuur misschien?  Terug naar baardmossen met Usneazuur, die
gewoon in de natuur groeien?   Nee, ik wil niet roomser dan de paus zijn. Uiteraard dienen we de
duiven wel goed te controleren door een gespecialiseerde dierenarts.  Er als er echt iets is, zullen we
de duiven moeten kuren. Maar we hebben het hier over het voorkomen van!!! 
 
Nieuwe Europese wetgeving. 
Usneazuur voorkomt luchtwegproblemen en het geel.  De belangrijkste problemen bij onze duiven.
Maar dat mag je tegenwoordig niet meer op de verpakking zetten of er op andere wijze reclame voor
maken. Dan komt de overheid meteen met: bewijs dat maar eens. Even een wetenschappelijk bewijs ?
overhandigen. En dat kost tienduizenden euro ´s. Per product. Dat kan niemand betalen in deze kleine
groep van duivensport. Dus worden de beschrijvingen op het etiket vaak heel onduidelijk. Zo van: kan helpen bij........, of ondersteunt dit en dat, stimuleert die en die werking...... Heel vaag allemaal. Maar de overheid wil het zo. Alleen multinationals kunnen zich dergelijke onderzoeken veroorloven. Het is maar dat je het weet. Alleen als schrijver van artikelen mag je wel je in volle vrijheid je mening geven en er over schrijven. Daar maak ik dan ook even dankbaar gebruik van. Want op deze manier kunnen we onze duiven mooi op een natuurlijke manier gezond houden. Denk er maar eens over na. 

Dit onderwerp houdt de gemoederen nogal bezig. Zo was er afgelopen week op Facebook een discussie of twee witogers wel met kans op succes op elkaar gezet kunnen worden. Ik meng me niet zo vaak in dit soort discussies, maar aan deze discussie heb ik wel meegedaan. G.J. H. een goede marathonspeler deelde mee dat hij een paar interessante koppelingen had gemaakt. De foto’s van de duiven met ogen (beide witogers) waren hierbij afgebeeld. H.Z. een andere marathonspeler die zijn sporen ook zeker verdiend heeft, plaatste een opmerking waarin hij liet doorschemeren weinig vertrouwen in deze koppeling te hebben, daar het hier twee witogers betrof. F. Een bekende kampioen op de midfond en dagfond liet vervolgens weten dat hij meerdere toppers uit twee witogers had gekweekt.

Zelf heb ik door de jaren heen op een groot aantal hokken een veel groter percentage toppers geboren zien worden uit koppels van een witoger tegen een geeloger. Dat wil uiteraard niet zeggen dat er uit twee witogers geen toppers kunnen worden gekweekt. Er zijn voorbeelden genoeg! Alleen het percentage goede duiven dat uit zo’n koppel geboren wordt ligt doorgaans lager. En dat geldt zeker voor de volgende generatie. Omdat ik altijd zoveel mogelijk op safe wil spelen, hetgeen in de duivensport al bijna onmogelijk is, adviseer ik dan ook altijd om zoveel als mogelijk twee verschillende oogkleuren op elkaar te zetten. De achterliggende gedachte hierbij is om zo min mogelijk afvallers te kweken en de kans op een topper in het nageslacht zo groot mogelijk te laten zijn. In het voorbeeld van G.J.H. waarbij het gaat om twee witogers met “rijke” ogen sluit ik zeker niet uit dat er bruikbare tot goede jongen uit gekweekt zullen worden. En het doel dat hem met deze koppeling voor ogen staat, namelijk genetisch materiaal bewaren van al wat ouder wordende topduiven, kan ik zeer goed volgen. De tijd zal uitwijzen of deze koppeling succesvol zal zijn.

Duiven ring met rest van pootje

Combiring 4199594

Bovenkant, aanzicht van de duivenring (combiring)met pootje uit 2011 nr 4199594

3082512

4571416

Gevonden Belgische duivenringen .

 

 

4362076

 

4109262

 

4183193

 

3157478 / 4516058

 

4492112

 

40540.1

 

4011940

 

4297724

 

4582200

 

4521025/3059291

 

2196165

 

4247946

 

3403498

 

4496030

 

4092765

 

4390160/4426787

 

3466316

 

4384037 / 6676111

 

4559014

 

4281788 / 4427238/2525617

 

4520173

 

4563399

 

4427238/

 

3411218

 

4343272 / 4170468 / 4946602

 

6641908/4491420/ 4851426

 

4532809

 

4224334/4307990/

 

3044461

 

4045569/5153566/

 

4497076/

 

4334159/

 

4214955

 

4291036

 

5106461

 

4290003

 

6190865/

 

Andere ringen 

 

 

1020278/

ANTWERP CLUB FLYING 1979

bron: https://hobbyarcheologie.weebly.com/duivenringen.html 

Het uitgangspunt hierbij is het bevorderen van de gezondheid van de duiven door middel van de verstrekking van voedingssupplementen. Dit zijn natuurlijke voedingsstoffen die bijdragen aan een optimale gezondheid. Zowel tijdens de rui-, kweek- en vluchtperiodes bevorderen deze supplementen het welzijn én de vorm van de duiven, waardoor ze beter presteren. Deze voedingssupplementen zijn dan ook geen diergeneesmiddelen, maar juist hulpstoffen die het gebruik van bijvoorbeeld antibiotica en chemotherapeutica kunnen helpen voorkomen en verminderen. Daardoor wordt de kans op ziekte-uitbraken kleiner.

In (West-)Europa houden weinig dierenartsen en klinieken zich serieus bezig met de medische begeleiding van duiven. De duivensport is voor veel dierenartsen niet direct het meest boeiende aspect van hun beroep. Indien nodig worden medicijnen voorgeschreven, maar of deze aansluiten bij de behoeften van de hedendaagse duivensport is echter zeer de vraag. 

Nog steeds worden medicijnen verstrekt volgens doseringen en overleveringen uit de jaren ‘70 en ‘80 van de vorige eeuw. Inmiddels zijn de wetenschappelijke inzichten t.a.v. infecties door bacteriën, virussen en parasieten sterk verbeterd. De resistentie van bacteriën en protozoën vereist bijvoorbeeld aangepaste doseringen. 

De meeste dierenartsen oriënteren zich vooral op de reguliere diergeneeskunde bij de medische begeleiding van de duivensport. Hierin staat de genezing van zieke dieren centraal. Bij ziekte wordt meestal een medicijn voorgeschreven, bijvoorbeeld een wormmiddel of een antibioticum, met als doel de ziekteverwekker zo snel mogelijk te doden. Dit streven om de oorzaak van de ellende bij de patiënten zo snel mogelijk uit te schakelen, heeft uiteraard onze volledige steun.

Een stap verder

Wij gaan echter een stap verder in de begeleiding van de duivensport. In de afgelopen ruim 35 jaar heeft het Diergeneeskundig Centrum Beek naar nieuwe wegen gezocht die bijdragen aan de algemene, natuurlijke afweer van de duiven. Daardoor kunnen bijvoorbeeld de negatieve gevolgen van een infectie sneller verwerkt worden. Het uitgangspunt van de Bony Farma voedingssupplementen is het scheppen van een milieu dat de natuurlijke afweer optimaal ondersteunt waardoor de kans op ziekte minimaal is. De marges tussen winst en verlies zijn in de moderne duivensport uitermate klein. Het is dus van het grootste belang om zo min mogelijk aan het toeval over te laten.

Hierbij wordt zo dicht mogelijk bij de natuur gebleven en volop gebruik gemaakt van de mogelijkheden die deze natuur ons biedt. De Bony Farma producten zijn daarom veelal gebaseerd op een variëteit en combinatie van voedingsstoffen en kruiden die de afweer ondersteunen, luchtwegen en darmflora verbeteren en de prestaties bevorderen.

Kort samengevat komt onze filosofie met betrekking tot de duivensport neer op een samenwerking tussen de reguliere medische wetenschap (medicijnen) en een natuurlijke aanpak (kruiden).

De rode draad in de natuurlijke aanpak van de duivensport wordt gevormd door Bony S.G.R., een weerstandsdrank en tevens een verzurende kruidendrank.

Consequente en geregelde verstrekking van deze verzurende kruidendrank draagt er in sterke mate aan bij dat (jonge) duiven gezonder opgroeien, krachtiger worden en in het algemeen minder medicatie nodig hebben. Hun afweersysteem ontwikkelt zich beter doordat ze wél de kinderziektes meemaken maar vaak géén symptomen vertonen. Er wordt daardoor minder energie gestopt in de bestrijding van ziektes. Energie die nodig is voor de optimale uitgroei tot sterke duiven in topvorm!

De Bony Farma productreeks bevat daarnaast tal van voedingssupplementen die op natuurlijke wijze de gezondheid van duiven ondersteunen. Alom bekend zijn inmiddels de Bony Omega 3 Vliegolie, Bony Omega 3 Vliegolie Octa 20.000 met o.a. octacosanol, Bony Omega 3 Nucleovit met o.a. nucleotiden, Bony Omega 3 Kweekolie met een hoog gehalte aan EPA en DHA en Bony Omega Vliegolie 2.0.

De Basis

De Bony Farma producten zijn ontwikkeld ter ondersteuning van gezonde duiven. Tijdens de rui-, de kweek- en de vluchtperiodes ondersteunen ze het welzijn en verbeteren de vorm, waardoor de duiven tot grotere prestaties in staat zijn.

Deze supplementen dienen echter niet om onderliggende oorzaken te verbergen. Bij ziekte zal een gerichte behandeling voor genezing moeten zorgen. Daarbij kunnen de voedingssupplementen van nut zijn om het herstel te bevorderen door verbetering van de gezondheid en ondersteuning van lichaamseigen afweer.

ALLERLEI VAN NARBONNE TOT PERPIGNAN !!

Het seizoen nadert het einde, tot verrassing van iedereen was het aantal duiven op Marseille 2023 ruim 800 meer dan in 2022. Even terug naar Narbonne, waarom pas om 8 uur los en niet om 7, v.l.g.s. de mensen ter plekke was het om 7 uur niet goed genoeg opgeklaard om te lossen, zie in deze ook het lossingsbericht op de ZLU site van onze voorzitter. De vooruitzichten waren beter dan op vrijdag en zaterdag, de buien op zondag lagen sneller over Nederland dan verwacht. Triest maar waar. Het concours is een van de snelste ZLU vluchten van dit jaar maar desalniettemin voor onze sportvrienden op verdere afstand ondoenlijk om fatsoenlijk aan de bak te komen.

.


.

Het commentaar is dan ook te verwachten,
ook de ZLU had dit graag anders gezien !

.

Pas 12 jaar geleden en toch alweer een foto uit de oude doos, Facebook was toen nog Chinees voor ons !! Topper van toen, topper van nu !!

.


.

Alsnog werd er weer massaal ingekorfd voor Perpignan in de hoop op een mooiere vlucht, tot nu ( vrijdagmorgen ) toe zie ik het duister in.

.


.

Massale inkorvingen ook in Noord Frankrijk alwaar de leden van de LCIF ons elke vlucht de loef proberen af te steken.

.


.


.


.

Ook deze liefhebber heeft zijn plezier, ieder op zijn manier !!

.


.

Op weg naar de tussen/avondstop te Chateauroux !

.


.


.

Het weer op donderdagmiddag !!

.


.

BENNIE HOMMA, BALK SLAAT OP PERPIGNAN 2023
ONGEZIEN ZIJN SLAG MET DE PRIJZEN 1, 3 EN 4 NATIONAAL EN INTERNATIONAAL!

.


.

Ja, wat blijven de internationale fondvluchten toch bijzondere vluchten. Voorspellingen op voorhand zijn vaak amper te doen. We kijken naar de weersomstandigheden en vooral naar de wind op de vliegroute om een inschatting te kunnen maken. Verandert de wind onderweg zodat de voorvlucht of overvlucht voordeel kan pakken? Waait er een stevige noordenwind en is de overvlucht bij voorbaat kansloos en is Frankrijk met alles weg? Of kunnen de duiven hogere snelheden in België en Nederland maken en wellicht in de nacht wat ‘meepikken´ zodat er volop kansen voor de overvlucht zijn om de snelste duiven te klokken? Nu Perpignan 2023 had weer veel spektakel in huis? Met glorie voor de ene kant en wellicht zure gezichten aan de andere kant. Maar wie had op voorhand kunnen voorspellen dat het vluchtverloop zo zou gaan lopen en uitpakken? De lossing van Perpignan 2023 liet lang op zich wachten en na drie dagen uitstel kregen de duiven op maandagmorgen 7 augustus om 7.15 uur gelukkig toch nog hun vrijheid. Regenzones boven Frankrijk konden geen roet meer in het eten gooien. Met een noordwestelijke tot westelijke wind op de route leek het ook niet echt zwaar te worden. Echter de eerste meldingen lieten al geen al te hoge snelheden op de tabellen komen. En heel opmerkelijk kwam de eerste Franse melding helemaal van de westkant. En uiteindelijk zou die duif op 738 km om 19.06 geklokt met een snelheid van 1038 m.p.m. nog de 3^e prijs In Frankrijk vliegen en dat toch tegen 4540 duiven. De snelste Franse duif reikte tot 1067 m.p.m. en werd om 20.43 uur op 863 km geklokt tussen Lens en Valenciennes dicht tegen België aan. En voor de neutralisatietijd om 22.18 uur inging werd er ook geen snellere Belgische duif aan de westkant geklokt. Twee Belgische duiven werden de volgende morgen tegen het aflopen van de neutralisatietijd geklokt en wisten de snelste Franse duif te kloppen. En wat deed Nederland? Zouden er duiven in de NT geklokt gaan worden? In onze contreien stond een wat stevigere wind en op veel plaatsen was het een heldere nacht maar dat was wisselend. Het bal van de in de NT geklokte duiven werd in West-Brabantse Hoeven (de geboorteplaats van mijn vader) geopend door de comb. de Pijper met een constatering om 01.06 uur. Op een kortere afstand klokten vader en zoon Stammen in het Limburgse Horn om 2.06 uur. Met een grotere vliegafstand volgde toen Batenburg-v.d. Merwe in de Hoekse Waard in Zuid- Holland. En de vierde in de rij werd de familie van Schijndel en zonen in het Oost-Brabantse Geffen om 02.52 uur en zij klokten om 3.26 uur ook de vijfde duif in tijd. Maar de overvlucht is vanaf Geffen nog ver en tot het aflopen van de NT om 5.49 uur en nog de nodige tijd daarna waren er nog volop kansen voor de ver wonende deelnemers.

In het Friese Balk
Toen er geen Perpignanduiven voor de NT werden geklokt begreep Bennie Homma in het Friese Balk dat de NFO14-regeling niet op de Perpignan een rol kon gaan spelen en daarom zette hij zijn systeem voor de nacht aan terwijl hij die de week ervoor op Narbonne in de NT had uitgeschakeld. Op Narbonnen klokte Bennie Homma in de vroege morgen twee bomvroege duiven die de prijzen 3 en 13 nationaal winnen. Op tijd werd er door Bennie naar bed gegaan met de gedachte dat het moment van klokken in de NT altijd dezelfde snelheid voor zijn duif zou opleveren. Midden in de nacht was hij toch benieuwd hoe de ‘strijd´ in Nederland zich ontwikkelde en keek hij op ZLUWeb en zag daar rond 03.30 uur vier meldingen staan. Er zijn dus duiven die doorvliegen in nachtelijke omstandigheden en dat deed de hoop op een vroege duif in Balk voor hem vergroten. In zijn soort duiven zit nachtvliegen en ze zijn in goede doen dus wat zou mogelijk zijn? Rond 5.20 uur werd er door Bennie opgestaan en beneden gekomen wierp hij een blik op de kleppen van het hok en zag niets zitten. Hij loopt naar de achterdeur en opent die en kijkt op de kleppen en ziet warempel een duif zitten. Het blijkt de NL21-4223083 te zijn die als 3^e-getekende naar Perpignan vertrok en nu om 5.36 uur is geklokt en nog binnen de NT. Een snelheid 1284 m.p.m. is uit de bus gekomen en Bennie begreep gelijk dat dit wel een hele grote kanshebber voor het goud moest zijn. Slechts de weinige liefhebbers en duiven op grotere vliegafstanden dan zijn 1160 km maakten nog kans om hem te verslaan. Het Perpignanfeest werd nog meer glans meegeven doordat de 2^de duif om 6.17 uur en 3^de duif om 6.36 uur geklokt konden worden. En wat moet er niet door je heen gaan als je niet veel later je eigen naam op de 1^e, 3^e en 4^e plaats op de meldingslijst ziet staan? Harold Zwiers in Den Ham wist om 5.21 uur nog juist voor Bennie Homma te klokken en hij heeft met 1128 km ook een hele grote vliegafstand maar wel zo´n 32 km korter. Harold wint het zilver op beide fronten. In de NT zijn op deze Perpignan in Nederland in totaal 17 duiven geklokt.

.


.


.

Topper middaglossingen
Sedert 2000 woont de familie Homma in Balk en wel in de ouderlijke woning van Bennie. Daar begon voor hem de duivensport op 11-jarige leeftijd terwijl hij een week eerder zijn 59^ste verjaardag heeft mogen vieren. Van 1990 tot en met 1999 woonde het gezin in Wijckel en daar begonnen de fondsuccessen en daar werden twee nationale zeges in de sector 4 gescoord waaronder die op Bergerac in 1998. In Balk staat na 23 jaar spel op de sectorale middaglossingen de teller op zes stuks waaronder die op St. Vincent en Bergerac. Een karrevracht aan top-10 noteringen in de sector en helemaal in de eigen afdeling sieren de erelijst van Bennie en Loes Homma over de jaren. Een ware topper is zo ‘de Bonte´ en deze duivin van 2013 is de grootmoeder langs vaderkant van Perpignanwinnares. In de afgebeelde stamkaart van de ‘083´ staat ‘de Bonte´ vanzelfsprekend vermeld maar niet haar eigen prestaties. Zo vloog ze de 1^e nat. Bergerac in 2018 in de sector 4 maar ook de 3^e Cahors en de 4^e Limoges in diezelfde sector 4. In haar afstamming zien we mooi de basis van het hok Homma en dat is bij haar langs vaderskant het soort van Herman Brinkman uit Tuk die al in de jaren ´90 werd aangeschaft en nog altijd een belangrijke rol in Balk speelt en langs moederkant een duivin van J. Grootonk uit Bant en zo heeft Bennie over de jaren verschillende duiven in zijn stam ingebracht die in de kweek succes opleverden met zijn eigen basis. Ook twee duivinnen van Koos Steenbeek uit de Bilt zijn succesvol in de kweek geweest. De vader van de ‘083´ is de ‘013´ van 2019 en hij vloog als jaarling al de 7^e Limoges tegen 3071 duiven en daarna o.a. de 55^e Perpignan tegen 3805 duiven nationaal. Dit seizoen is de ‘013´ nog op Barcelona gespeeld. Bennie korfde dit ar twee duiven op Barcelona en speelde 100 procent prijs aan de plaatsen 920 en 964 tegen 4832 duiven en om 16.41 en 16.55 uur werden ze geklokt met de ‘013´ voorop. ‘Hij mag nog één keer mee en blijft dan voorgoed thuis´, zei Bennie voor Barcelona. Omdat de kweek uit hem al toch best te noemen was en toen niet wetende dat twee dochters van hem later de 1^e en 3^e nationaal en internationaal Perpignan zouden gaan scoren!

.


.

Focus op de ZLU
Sedert een drietal jaren zijn Bennie en Loes Homma zich op de ZLU-vluchten gaan toeleggen. Alle meerjarige nestduiven gaan naar de ZLU-vluchten en alle jaarlingen worden gespeeld op Ruffec en Bergerac van de afdeling en dat is een grote ploeg. Op de ZLU-vluchten zijn dit jaar grotere ploegen op Pau, Agen, Narbonne en Perpignan gespeeld: 22 op Pau, 35 op Agen oud, 23 op Narbonne en 21 op Perpignan. Op Pau werd met de 42^e nationaal begonnen met totaal 6 prijsduiven. Op Agen oud werd met prijs 174 begonnen en staan er 10 in de uitslag. Het was de ‘083´ de Perpignanwinnares die zich in de neutralisatietijd op deze Agen oud om 23.21 uur liet klokken en prijs 174 won. Op Narbonne werd met de prijzen 3, 13, 213 en 354 begonnen en totaal 10 prijsduiven gescoord. Op deze Perpignan pakte Bennie van 10.54 tot en met 13.33 uur nog 5 prijsduiven naast het drietal die absolute duivensporthistorie voor hem geschreven hebben. Op Barcelona had Bennie er dus 2 van de 2 in en op St. Vincent korfde hij ook twee duiven en is prijs 383 tegen 4832 duiven gewonnen. Op Marseille had Bennie er 8 in ‘de strijd´ gebracht en begon hij met de prijzen 135, 177, 185 en 248 en totaal 6 van de 8 als prijsduif. Op de laatste twee ZLU-vluchten kapen Bennie en Loes eventjes 5 vaasjes weg en wie had gedacht dat dit in Friesland mogelijk zou zijn? In 2021 wonnen ze al 3 ZLU-vazen (prijs bij de eerst 25) en vorig jaar ging er eentje naar het Friese Balk.

.


.

Spel
Toen Bennie terug ging naar Balk heeft hij aldaar een nieuwe garage gebouwd met duivenverblijven er bovenop. Dit hok is 10 meter lang en bevat 5 afdelingen waarvan er 3 voor de (oude) vliegers bestemd zijn en waarop zo´n 60 koppels huizen. De deuren tussen die drie afdelingen staan open en er nestelen zich ook koppels op de grond. Verder heeft hij een deel van het tuinhok uit Wijckel naar Balk laten meeverhuizen en daar huizen de kwekers op. Alle duiven behouden hun bak zolang ze tot de vliegploeg behoren. In het voorjaar (half februari) worden de oude duiven van hok gehaald en kunnen de jaarlingen een bak uitzoeken en een koppel vormen. Als die goed hun bak hebben weten te ‘pakken´ komen de ouden terug om alles aan elkaar te laten wennen en daarna worden de twee ploegen iets na elkaar gekoppeld om op nest te komen. Na het seizoen blijven de koppels gewoon altijd bij elkaar en wordt de bak in oktober op half gezet. De geslachten zijn in de voorbereiding ook twee weken uit elkaar geweest om een betere neststand te krijgen maar Bennie zei dit niet van harte te hebben gedaan. Pas eind april en begin mei komen de vliegers voor de eerste keer in de grote mand en dan maken ze zo´n 5 tot 6 vluchten voor het grote werk. Na de eerste grote fondvlucht wordt elke ploeg voor de tweede vlucht een keer gelapt vanuit Almere. Trainen doen de vliegers twee keer per dag en wel in de morgen van 9 tot 10 uur en in de avond zo laat mogelijk ook een uur en wel zo dat het op het einde begin te schemeren. De vlag staat dan op het hok en zodra die door Bennie wordt gestreken vallen de duiven gelijk op de plank en gaan naar binnen. Begin juni zijn twaalf vliegers nagekeken door dierenarts Nanne Wolf in Wezep en bij drie duiven werd een lichte geelbesmetting vastgesteld. Alle duiven kregen daarop een geelpilletje opgestoken.

Moeder
De moeder van ‘083´ en dus ook van de tweede duif en wel de ‘653´ van 2020 was een duivin van 2019. Ze vloog als jaarling prijs van Bergerac maar werd in 2021 verspeeld. De twee zussen stammen dus uit twee duiven van 2019 en als jaarling schonken de ‘653´ het leven en als tweejarigen de winnende ‘083´. In de afkomst van de moeder zien we ook weer de duivin van J. Grootonk uit Bant en de lijn van de ‘Bergerac´. De ‘653´ wist eerder al een keer op een ZLU-vlucht te pieken en wel met de 26^e nat. Narbonne in 2021. De derde duivin en wel de ‘082´ van 2019 wist ook op Narbonne te pieken en wel met de 22^e nationaal in 2021. Deze duivin heeft als vader een doffer van Dick Letter uit Den Oever en hij is een dochter van de duivin die in 2015 Tarbes in de sector 2 won. De moeder van de ‘082´ is een dochter van de ‘2^e Nationale Asduif´ en hem vinden we ook bij de twee zussen in de afstamming terug en die doffer presteerde dat in 2010.

.


.

Elfstedentocht
Het plaatsje Balk (gelegen in de zak van Friesland en wel Gaasterland) ligt aan de route van de beroemde Elfstedentocht. Vanuit Leeuwarden en Sneek wordt naar het zuiden gegaan en over het Slotermeer wordt eerst Sloten zelf aangedaan en dan weer terug naar het Slotermeer gegaan en de richting van Balk geschaatst alwaar de Luts wordt opgegaan en naar de richting Stavoren wordt getrokken. En laat nu onze hoofdpersoon deze tocht ook te hebben geschaatst en wel in 1986. In 1985 wilde Bennie ook meedoen maar toen waren de startbewijzen al uitverkocht toen hij er ook eentje wilde gaan bemachtigen. In 1986 was Bennie lid geworden en kon zo meedoen op de tocht die Evert van Benthem dat jaar voor de tweede jaar op rij zou gaan winnen. Intussen is Bennie de laatste jaren wel flink met zijn gezondheid gaan sukkelen en vooral met zijn longen. En dat maakt begrijpelijk al het duivenwerk dat gedaan moet worden er niet makkelijker op. In de duivensport is echtgenote Loes een grote steun en hulp.

.


.


.

Nieuwleusen
Het meest noordelijk gelegen ZLU-inkorfcentrum in Nieuwleusen maakt dit jaar wel een ongelofelijk jaar mee. Na Rieks Lonsain uit Nieuwleusen zelf op Marseille is het nu dus Bennie Homma die het centrum naar de hoogste eer doet grijpen. Twee internationale vluchten winnen is niet niks. Bij de 18 inkorvers op Perpignan waren trouwens nog twee liefhebbers vorm die in het recente verleden nationaal Perpignan wisten te winnen en wel Rutger Jan Rittersma uit Zuidlaren in 2021 en Arjan Beens uit Genemuiden in 2014. Rutger Jan Rittersma wist op zijn vorige woonadres in Groningen al een internationale vlucht te winnen (plus prijs 3) en wel vanuit Agen (1099 km) in 2013. Een bijzonder gezelschap van inkorvers daar in het hoge noorden en dat op 31 ZLU-inkorfcentra in Nederland. Ja op Perpignan 2023 hebben Bennie en Loes Homma hun duiven in een puike vorm aan de start kunnen brengen en drie duivinnen hadden hun kompas en aandacht heel scherp staan. Ze hadden ervaring, bewezen al de afstand aan te kunnen en zich te bewijzen. En wat maakt het dat de ene duif in de donkerte in meer of mindere mate doorvliegt en anderen niet? Ongetwijfeld de vorm en scherpheid op het goede moment, de wil om naar huis te gaan en de klasse om dat ook werkelijk te kunnen doen. Natuurlijk moeten de (weers)omstandigheden ook meezitten en de puzzelstukjes juist dan goed op hun plaats kunnen vallen. En waarom kan de ene duif het dan juist wel en vele anderen dan juist niet? Het mysterie van de duivensport. Bennie en Loes Homma hebben de mooiste duivensportprestatie in hun loopbaan weten neer te zetten. Het moet genieten voor hen zijn en dat is hen van harte gegund!

Ad van Gils

Aan het einde van het jaar kijken we traditioneel even achterom. Wat is er allemaal gebeurd? Hoe zijn de vluchten verlopen? Was ik tevreden? Moet het beter? Hoe zal 2022 er uit zien? Weer volop maatregelen? Maak ik me er weer veel te druk over? Of kan ik het zonder te oordelen ook gewoon waarnemen? Waarnemen is zoiets als: het komt zoals het komt en dat geeft rust in je hoofd. Rust ook, om iemand weer eens een hart onder de riem te steken. Omdat we daar weer oog voor hebben. Een beetje licht in de duisternis te zijn. Want juist in het donker vallen de lichtpuntjes extra op.  
 
Voor mij was het een prima jaar.
Gelukkig goed gezond gebleven. Veel liefhebbers in binnen en buitenland mailen of bellen nog steeds voor informatie over de duiven. En dat is prima, zo blijf ik scherp. Want de duivensport was voor mij niet alleen maar werk, het is voor mij ook nog steeds ook een prachtige hobby. Ik blijf het volgen.
 
 
Alles in één.
De laatste tijd doemen er steeds meer mengelingen op die je zoals men beweert “het hele jaar kan voeren”. Klopt dat wel? Ja alles kan natuurlijk en als je volle bak voert of als je heel veel kijk hebt en ruimer of krap kunt voeren…. En de mengeling is gevarieerd genoeg….dan zou dat misschien kunnen.

Maar of dat ook voor alle liefhebbers is weggelegd? Ik denk van niet eerlijk gezegd. De behoefte aan eiwit is in de rui en kweekperiode  2 x zo hoog als in rust  periodes. Ik hoef maar naar de tabellen van Dr. Vogel ( Duitsland) te kijken en  dan zie je direct de behoefte verschillen. Ik kijk ook altijd naar de resultaten van minstens 20 – 30 testhokken. Dan weet je stukken meer dan een goede prestatie van slechts één liefhebber. De omstandigheden op dat hok,… met de gezondheid en kwaliteit van die duiven… de kwaliteit van die liefhebber..…het verloop van de vluchten op dat rayon… op die gunstige of ongunstig plek in dat rayon…Dat moet je evalueren met de testhokken in verschillende gebieden en verschillende landen. Dan weet je echt meer. Dus is het altijd belangrijk om testen te blijven doen.  
 
Gezond verstand.
Toch begrijp ik ook de liefhebber die zegt: er zijn zoveel mengelingen op de markt. Ik zie door de bomen het bos niet meer. Die beweert dit en een ander weer het tegenovergestelde. En die voerplannen zijn voor velen ook een probleem. Ook daar zie je vaak meerdere mengelingen en vooral ook veel bijproducten. Wat je dan allemaal moet geven… het is niet te geloven.  Je weet vaak niet eens waar het allemaal voor is. Ik zou dan ook willen pleiten voor een beetje gezond verstand. In de winter schijnt de zon niet vaak, dus is vitamine D ( van visolie) wel verstandig. Voor het koppelen wat vitamine E ( vruchtbaarheid vitamine zoals tarwekiemolie). Overdrijven leidt nooit tot goede resultaten. Dus belast de lever niet, als dat niet nodig is. Denk niet dat het in al die pilletjes en poedertjes zit! Het zit hem veel meer in streng selecteren. Daarmee ga je veel meer vooruit. Dus niet alleen de vliegers, ook de kwekers. Komt er al een paar jaar geen postduiven uit een koppel? Dan moet je  je conclusies trekken. Want goede kwekers zijn eerder een zeldzaamheid dan regel. En duiven op het internet zijn meestal zelden beter dan die van jou. Selecteren dus!
 
Een nieuwe mengeling?
Maar ik kan de liefhebbers heel goed begrijpen. Het is allemaal wel heel moeilijk geworden. Dan dat dan echt niet anders? Moet je echt 5 tot 6 mengelingen in de schuur hebben staan om goed te kunnen presteren in de vliegperiode? Ik snap dat. Veel liefhebbers zijn hopeloos op zoek naar eenvoud en toch goede prestaties. Kan dat? Ik zou dan willen zeggen, dat het kan. Maar dan vind ik wel, dat je moet kijken naar de behoeftes van de duiven in de vliegperiode. En niet naar de kweek, rui of rustperiodes. We onderscheiden dan eigenlijk drie verschillende periodes. Na de vlucht is een periode van belang om de darmen op te schonen van verbruikte voedingsresten. Daarna komt de eiwit opbouwperiode om de spieren weer goed te voeden. Als laatste komt de energie periode om de duiven voldoende brandstof mee te geven voor onderweg. Voor deze drie periodes heb je dus drie mengelingen nodig. Dat is de meest ideale situatie. Je kunt dan ook gemakkelijker aanpassen als dat nodig is. Maar dat is voor veel liefhebbers te lastig. Niet iedereen ziet dat. Niet iedereen kan zijn duiven “lezen”. Dat is voor een beperkte groep geen probleem en deze liefhebbers snappen die andere groep dan ook niet. Voor hen is het allemaal heel simpel. Maar daar schieten die andere liefhebbers niets mee op. Daarom heb ik daarvoor een “Barba Truck” bedacht.   
 
Visie en ontwikkeling.
Ik heb gekeken wat de duiven nodig hebben om goed te kunnen opschonen. Daarnaast moet er voldoende eiwit in zitten om de spieren te voeden. Als laatste ook voldoende energie om de vluchten goed te kunnen afwerken. Dit alles in een juiste onderlinge verhouding gemengd. Het resultaat is één mengeling voor alle vluchten tot 6 ½ - 7 uur vliegen. Dus voor de meeste vluchten voldoende.

Eenvoudig en effectief. De mengeling is helemaal compleet en heet daarom ook Complete. Veel liefhebbers zullen zeggen: maar Willem, zo’n mengeling was er toch al? Ja dat klopt. Maar er komt een moment, dat je na alle ervaringen met deze mengeling, er ook een keer een update moet komen. Een verbetering dus, al is dat niet eenvoudig. Wat is er dan verbeterd? Het aandeel mais is iets verlaagd, de rondrijst verhoogd. Daardoor blijft de langzaam opneembare koolhydraten in takt. Maar wordt de vochtopname wel verhoogd. Dat is van belang omdat de zomers heter worden. Ook de omega waardes zijn verbeterd van 5,1 : 1 naar 3,5 : 1 en heeft een iets hoger vetgehalte.  
 
Voor welke doelgroep?
Waar is deze mengeling het meest voor geschikt? Voor liefhebbers die een voersysteem volgen te lastig vinden en vooral op zoek zijn naar eenvoud. Voor mensen die weinig tijd hebben. Voor liefhebbers die in ploegen werken en waarvan de kinderen of de vrouw het voeren soms moet overnemen. Voor een hele grote doelgroep liefhebbers dus. En? wordt daar dan wel goed mee gepresteerd? Veel liefhebbers hebben al bewezen hiermee topprestaties te kunnen neerzetten. Je kunt namelijk bijna geen fouten meer maken. 
 
Voeren van de doffers:
Dat kan bijna niet simpeler. In het begin van de week wat krapper en de laatste dagen volop Complete Plus. Dat was het dan.
 
Voeren van de duivinnen:
De eerste 3 dagen een zuiveringsachtige mengeling zoals Start. De rest van de week Premium Complete Plus.
 
Ten slotte.
We willen winkeliers niet met een groot arsenaal aan mengelingen belasten. Want de winkeliers worden er zo langzamerhand ook helemaal gek van. De groep liefhebbers wordt steeds kleiner en het aantal mengelingen steeds meer. Dat is helemaal niet nodig. Matador kiest ervoor om een uitgekiend assortiment op de markt te brengen en om zo veel mogelijk mengelingen te updaten als dat nodig is. De oude mengeling wordt dus vervangen voor de nieuwe.

  
Willem Mulder

Bij duivensport draait veel, zo niet alles, om het oriëntatievermogen van de sportduiven. Bij duivensport is snelheid wel een factor, maar deze is van veel minder belang dan een goed oriëntatievermogen. Een duif die snel vliegt maar geen juiste koers kiest legt het af tegen een wat langzamere duif die een rechtere lijn kiest naar zijn hok. Een dergelijke duif vliegt, afhankelijk van de lengte van de vlucht, vele kilometers korter.
Er is nog steeds geen sluitende theorie om dit wonderbaarlijk oriëntatievermogen goed te kunnen verklaren. Toch zijn het vooral de sportduiven geweest, waarmee veel wetenschappelijk onderzoek verricht is om inzicht te krijgen met betrekking tot het verschijnsel van de vogeltrek. Al die onderzoeken hebben natuurlijk wel een beter inzicht gegeven met betrekking tot het vermogen van de sportduif om van een vreemde plaats naar zijn thuishok te vliegen.
Zo staat wel vast dat de duif zijn thuishok weet terug te vinden met informatie die wordt verzameld tijdens en na de lossing. Zo zijn er duiven vervoerd naar een losplaats in volledig gesloten metalen containers, voorzien van lucht uit zuurstofflessen of onder narcose en geplaatst op ronddraaiende tableaus. Je zult denken, veel gekker kun je het niet maken, maar toch bleken de duiven het thuishok gewoon te vinden. Dat deden ze dus met informatie die ze verzamelden tijdens en na de lossing.
In onderzoek werd vastgesteld dat duiven waarschijnlijk de zon in combinatie met hun biologische klok gebruiken om hun koers te bepalen. Bij het zonnekompas neemt men aan dat de duiven de plaats van de zon nabij het thuishok weten voor elk gegeven tijdstip van de dag. Dit noemt men wel de biologische klok. Dit kan natuurlijk alleen maar als de zon aanwezig is. Als duiven nu worden losgelaten op grote afstand van het hok, dan levert het verschil in positie van de zon ten opzichte van de positie van de zon bij het thuishok, informatie over de plaats van het thuishok en dus ook over de te vliegen koers naar huis. Het is dus wel duidelijk dat de zon een belangrijke rol speelt bij de oriëntatie. Als de zon niet waarneembaar is door mist of bewolking of wordt de zon op een foute plaats waargenomen zoals bij een inversie, dan raken veel duiven in de problemen. Ook trekvogels die in mistgebieden terecht komen raken vaak gedesoriënteerd en vliegen aanvankelijk vele richtingen op tot zij weer in gebieden met vrij zicht komen.
Overigens spreken wij wel over de zon, maar als er wolken hangen waarachter de zon verborgen is, zijn duiven nog steeds in staat om zich goed te oriënteren. Als het wolkendek maar wat onbewolkte blauwe plekken heeft dan heeft een duif daar voldoende aan om de positie van de zon te bepalen. Dit komt omdat de duiven gevoelig zijn voor de polarisatie van licht. De polarisatie is feitelijk een trillingsrichting van het licht. Dit lichtaspect dat voor ons niet zichtbaar is kunnen duiven wel waarnemen. De polarisatie is in elk stukje blauwe lucht aanwezig. Vooral in de golflengten die we ultraviolet noemen is deze krachtig aanwezig. De combinatie die hier aanwezig is van de gevoeligheid voor ultraviolet licht en polarisatie van zonlicht levert een prima instrument op om de positie van de zon te kunnen bepalen.

De rol van de zon als oriëntatiemiddel plaatst ons echter voor raadsels als het gaat over duiven, die in staat blijken ook in de nacht door te vliegen en het thuishok te bereiken. Dit wijst op het feit dat ook andere zaken een rol spelen.
Bekend is dat duiven die leiden aan het ornithosecomplex, dit zijn verschillende luchtweginfecties, heel veel moeite hebben om thuis te komen. Misschien wijst dit op het feit dat ook de reukzin een rol bij de oriëntatie speelt. Het is gebleken dat duiven waarbij de reukzenuw was doorgesneden of het neusslijmvlies verdoofd werd, zich niet of nauwelijks konden oriënteren. Het kan echter ook heel goed zijn dat met het doorsnijden van de reukzenuw ook andere functies zijn beschadigd. Hierbij zijn dan storingen aan gezicht- en reukzintuig in het geding. Vogels zouden bijvoorbeeld gebruik kunnen maken van atmosferische gassen, ook als deze slechts in minuscule hoeveelheden aanwezig zouden zijn. Geur zou dus ook een rol kunnen spelen bij de oriëntatie van duiven.
Meer aanhangers zien we bij de theorie dat het aardmagnetisch veld een rol zou spelen bij de oriëntatie van de duiven. Wat is nu dat aardmagnetische veld? Je kunt je de aarde voorstellen als een reusachtige magneet. Die magneet heeft twee uiteinden, de Noordpool en de Zuidpool. Tussen die twee polen loopt het aardmagnetische veld. Dit is een magnetisch veld wat de aarde omringt. Men vermoedt dat dit komt door de stroming van magnetische mineralen en elementen in de aardkern. Het magnetische veld dat onze planeet omringt, is een fantastisch natuurlijk fenomeen. Het beschermt ons tegen hoog-energetische deeltjes uit de ruimte. Als een grote magneet trekt het magnetisch veld deze deeltjes weg van de aarde, zodat we hier kunnen leven zonder allerlei stralingsziektes te krijgen. Er is soms wel wat verwarring over deze polen. De geografische Noordpool ligt in de buurt van de geomagnetische Noordpool en is de magnetische Zuidpool en zo ligt de geografische Zuidpool in de buurt van de geomagnetische Zuidpool en is de magnetische Noordpool. Ter hoogte van de magnetische Zuidpool lopen de lopen de veldlijnen van het magnetische veld loodrecht de aarde uit en via een boog om de aardbol heen gaan ze ter hoogte van de magnetische Noordpool weer loodrecht de aarde in. Het magnetische veld heeft op ieder plek op aarde verschillende krachten zowel in horizontale als verticale richting.
Er mag worden aangenomen dat duiven gevoelig zijn voor magnetische velden en deze kunnen ‘voelen’. Onderzoekers hebben aangetoond dat duiven onderscheid kunnen maken tussen de aan- en afwezigheid van een kunstmatig opgewekt magnetisch veld. Ook zijn door wetenschappers microscopisch kleine magnetietdeeltjes in de zenuwuiteinden van de bovensnavel bij duiven gevonden. Magnetiet is een mineraal welk werd toegepast in kompassen. Deze deeltjes magnetiet kunnen waarschijnlijk functioneren als magneetreceptoren. Bij onderzoek met duiven die een magneet op de rug gelijmd kregen en daarom het aardmagnetische veld niet konden voelen, bleek dat bij de magneetduiven ten opzichte van een andere groep duiven die een nepmagneet droegen, de oriëntatie minder nauwkeurig was. Vooral als het weer bewolkt was hadden de magneetduiven meer moeite met de weg naar het thuishok te vinden, omdat ze dan waarschijnlijk meer aangewezen waren op het aardmagnetische veld.

Oriëntatie

Er zijn tijdelijke afwijkingen in richting en sterkte van het aardmagnetische veld die ontstaan door zonnestormen of magnetische stormen door explosies in de atmosfeer van de zon. Toch is volgens sommige wetenschappers de invloed van magnetische stormen op de grootte en oriëntatie van het aardmagnetisch veld zelf maar gering, althans voor zover dat veld wordt gemeten op grondniveau. Doorgaans is de invloed onbetekenend. Ook kan veilig worden aangenomen dat de kleine variaties niet worden waargenomen door dieren en dus ook niet door onze duiven. Bij verstoring van het aardmagnetische veld zullen duiven gebruik maken van het zonnekompas. Mogelijk dat bij hevige zonnestormen in combinatie met bewolkt weer de aardmagnetische storingen meer ‘last’ veroorzaken bij de oriëntatie.
Op korte afstanden van het hok kan de duif zich oriënteren op het zicht, dat wil zeggen op de omgeving en wel op afstanden van zo’n 20 tot 40 kilometer. Het is daarom raadzaam om bij de eerste africhtingen van jonge duiven deze op kortere afstand van huis los te laten. Uit onderzoek waarbij duiven op korte afstand van het hok werden losgelaten bleek dat de duiven sterk aangetrokken werden door infrastructuur zoals snelwegen en spoorlijnen die in de richting van hun hok liepen. Op het moment dat de richting van de infrastructuur sterk begon af te wijken van de weg naar hun hok namen sommige duiven een andere route. Er waren echter ook duiven bij die de weg bleef volgen tot aan een kruising waar ze weer de goede richting konden kiezen. Dicht bij het thuishok kozen de duiven weer voor bekende objecten in het landschap. Al eerder werd vastgesteld dat als een duif het thuishok nadert er meerdere herkenningspunten zijn, die een rol spelen in het lokaliseren van het hok. Op het moment dat het gebied echt vertrouwd is neemt de snelheid toe met ongeveer 12%. Dat duiven een voorkeur hebben om boven autowegen te vliegen zou verklaart kunnen worden door het vele gemotoriseerde verkeer op de autowegen dat meer warmte produceert waardoor de duiven boven de autowegen beter gebruik kunnen maken van de thermiek.

Er zijn ook heel andere theorieën met betrekking tot de oriëntatie die puur theoretisch zijn. Een van deze theorieën is dat er een verbinding is tussen de duif en het hok: als ooit twee delen met elkaar contact hebben gehad dan zouden deze ook op een bepaalde wijze met elkaar contact blijven houden. Er zou dus een verbinding zijn met de duif en het hok. Er zou dan sprake zijn van een niet aan locatie gebonden plaatsbepaling. Om deze theorie wat beeldender voor te stellen moet je denken aan een onzichtbare elastieken band die uitrekt als de duif van het hok wordt vervoerd en voor de duif een hulpmiddel is om weer op het hok terug te komen zodra ze gelost wordt. Natuurlijk klinkt dit wel erg eenvoudig en gemakkelijk, maar zolang er geen eenduidig antwoord is op het fenomeen van de oriëntatie is, is het niet verstandig om snel een theorie overboord te zetten. Als we echter het relatieve gemak zien waarmee vroeger militaire duiven steeds weer op andere plaatsen konden worden ingezet, dan wijst dat toch wel op een sterke gebondenheid aan het hok en niet aan de plaats.
Het aardmagnetische veld en de zon lijken in ieder geval factoren die betrokken zijn bij de oriëntatie van onze duiven, maar er zal zeker nog meer wetenschappelijk onderzoek nodig zijn om te weten hoe het oriëntatievermogen van de sportduiven precies in elkaar zit.

Bron
De moderne duivencoach, Ton Ebben, Leo van der Waart, 2011
NORMBLADEN PVH (GIDSEN VOOR GOEDE PRAKTIJKEN) in pdf 
GGP sport duiven orientatie vermogen

Onze duiven hebben dit weekend de laatste oude duivenvlucht gevlogen. We keken uit naar een mooie afsluiting. De duiven vertoonden de laatste weken een stijgende lijn in hun prestaties en we hoopten dan ook op een mooi hoogtepunt aan het eind van het seizoen.

We zouden Argenton vliegen wat uiteindelijk Chateauroux werd. Het weer zag er niet echt veel belovend uit en het was niet eens zeker of onze duiven dit weekend wel zouden kunnen vliegen. Het verbaasde me dan ook dat de duiven zaterdag vroeg gelost werden.

Toen ik een Belgische vriend aan de lijn kreeg op het moment dat onze Chateauroux duiven bijna bij hem overkwamen ,vroeg ik hem hoe het weer bij hem was. Hij wist niet dat onze duiven waren gelost, maar vertelde me dat het daar bij hem gewoon water hoosde en voor een duif onmogelijk om in te vliegen. Een onbehaaglijk gevoel bekruipt je dan. Natuurlijk komt er altijd een uitslag met winnaars maar ik ben meestal niet één van die gelukkige. En met dit weer heb je zeker geluk nodig. Toen ik weer gebeld werd door vriend Ad uit Bergen op Zoom (die ook precies op onze vlieglijn woont ) waar het ook op sommige plaatsen ook regenwater stortte, zakte mijn hoop op een mooie vlucht steeds verder weg.

Dan komen de duiven ,eerst een jaarling duivinnetje pal uit het Noorden,droog en niets aan te zien. We moeten dan bijna 10 minuten wachten op een ander jaarling duivinnetje, ook zij kwam uit het noorden en zij was behoorlijk nat. Dan arriveert een jaarling doffer ook zeiknat en ook uit het noorden, dan een paar minuten later zien we tot onze stomme verbazing 5 duiven heel hoog in de lucht cirkelen, als weduwnaars die net terug komen van 20 minuten trainen. Prachtig en ook heel onwerkelijk om te zien hoe ze daar hoog prachtig bleven zeilen en zweven. Het duurde behoorlijk lang voordat dit stelletje naar beneden kwam. Van enige motivatie om naar hun hok te komen was totaal geen sprake. Kwam dit door het weer? Of lag er iets anders aan ten grondslag? We zullen het nooit weten maar mijn gevoel zegt me dat ze blij waren. Blij dat ze weer thuis waren na alle regen en ellende onderweg. En dat dit blije gevoel sterker was dan de motivatie om snel bij hun partner te zijn.

We kregen in ieder geval geen echt gemotiveerde duiven thuis dit weekend. Uitgezonderd onze 1^e duif waren alle duiven ook behoorlijk nat. We begonnen in ons samenspel met de 10^e prijs en er vlogen er 14 van de 36 in de prijzen. Er uitgebreid over uitweiden heeft geen zin, deze vlucht was geweldig voor al diegene die wat vroege prijzen pakten maar blijft niet in ons geheugen als een mooie afsluiting.

Dan hadden we ook nog de jonge duiven die op vrijdag werden gelost in Morlincourt en ook de jonge duiven hadden te maken met een paar pittige vervelende buien. De duiven kwamen toch redelijk goed naar huis maar weer stopte de teller toen we er nog 4 moesten en daar zaten 2 van mijn favorieten bij. Toen we vrijdagmiddag een jong duifje op gingen halen bij de dierenambulance in Culemborg ontmoette ik daar een liefhebber uit Zoetermeer. Hij kwam ook een duifje halen die daar gewond op straat belandde. Het was één van zijn beste jonge duiven en ook ingekorfd voor Morlincourt en wordt dan op de dag van lossing gevonden in de regio Culemborg. Deze duif heeft daar niets te zoeken en is duidelijk naar het oosten uitgeweken om de buien mis te houden.

Ook onze jonge duiven kwamen allemaal uit het oosten, dus dat verklaart veel. Gelukkig kwamen mijn 4 ontbrekende duiven alle 4 terug maar niet de volgende dag maar pas op zondag. Ze waren alle 4 totaal afgevlogen en vraag me af of ze nog mee kunnen met het jonge duiven spelletje dit jaar.

Al met al is de duivensport op dit moment een belasting geworden die geen enkele vorm van bevrediging meer geeft. Heel hard werken, veel geld betalen en er totaal niets voor terug krijgen. Regelmatig vraag ik me dan ook af waar ik nog mee bezig ben. Ik heb het idee om in de toekomst mezelf meer te richten op de fond vluchten maar daar is het ook niet veel beter. Als ik die discussies weer lees over de ZLU dan lees ik veel verontwaardiging over de lossing Narbonne. Doordat de duiven één uur te laat gelost werden kon je op klompen uitrekenen dat de meeste Nederlandse duiven in de shit terecht zouden komen. Gelukkig kwamen de Nederlandse duiven nog goed door de regen naar huis toe maar dat ligt zeker niet aan de lossingsverantwoordelijken.

Verleden jaar op Narbonne ook een drama en ook had toen was iedereen in alle staten. En wat gebeurt er vervolgens ,er gebeurt helemaal niets. Toen ik nog grote fond speelde (zeg maar 30 jaar terug) gebeurde namelijk precies hetzelfde, alleen maar commentaar op de ZLU en wat is er veranderd in al die jaren? Helemaal niets !!

Het staat me nog helder voor de geest, Pau 1989 een prachtige eerlijke maar loodzware middag lossing editie. Paul ten Have uit Sivolde won die zware vlucht op één van de verste afstanden. Op die loodzware vlucht lieten de Nederlanders overtuigend zien dat de beste duiven voor zulke overnacht vluchten in Nederland zitten en niet in België. Dat was niet naar de zin van de Belgische verstandhouding kompanen en er werd snel een vergadering belegd met hun ZLU broeders. Uitkomst van deze vergadering was duidelijk en kwam al snel boven water in de pers.

“De Pau duiven zouden in de toekomst op een zodanig tijdstip in de morgen gelost gaan worden, dat de duiven op de dag van lossing niet thuis zouden kunnen komen”.(Een soort halve middag lossing) Bijna alle Nederlanders waren zwaar verbolgen, je wist dat je in de maling werd genomen. Want in de praktijk komen er dan natuurlijk altijd enkele duiven door maar dan wel op de kortste afstanden.

Ik hoorde toen veel fondspelers zeggen dat ze nooit meer mee zouden doen op Pau. Sommigen hebben dat misschien één jaar volgehouden maar het ego van de meeste duivenliefhebbers is vele male groter dan hun principes.

En zo gaat het al jaren wat er verleden jaar op Narbonne gebeurde is echt ongehoord en werkelijk niet van deze tijd. Iedereen had een mening en wist dat dit achterlijke gedrag afgelopen moest zijn. Wat is er ondertussen daadwerkelijk veranderd? Waarom toch allemaal weer ingekorfd voor Narbonne? En dan vinden we het gek dat onze sport achteruit holt? Je moet als modale liefhebber wel heel veel eelt op je ziel hebben om plezier te behouden in het spelletje dat duivensport heet.

Martin.