|
We blijven maar het heen en weer krijgen van het geel bij onze duiven. Het is vaak de aanstichter van andere ziektes en ongemakken. Daarom is het bestrijden hiervan een regelmatige bezigheid geworden van de duivenliefhebber. Als het koud is, heb je er niet echt last van, maar oh wee als de temperaturen oplopen.
Er zijn een aantal hokken die het rigoureus aanpakken. Zij selecteren duiven die regelmatig geel krijgen systematisch uit hun duivenbestand. Goed gevlogen of niet, weg ermee. Ja, zo kom je er op den duur inderdaad van af. Maar de meesten onder ons zweten met het fenomeen “ het geel” of wel trichomonas. De veeartsen hebben het er maar goed bij, want vele zakjes en potjes verwisselen jaarlijks van eigenaar.
Kan het dan niet anders?
Natuurlijk liggen er wel mogelijkheden. Het geel is een zweepdiertje, dat zichzelf kan bevruchten. Zo vermenigvuldigt het snel als de temperaturen boven de 15 graden komen. Een van de beste natuurlijke middelen is het Usneazuur, ook wel baartvlechten genoemd. Dr. ST. Dreyer heeft en een rapport over geschreven. Ik zal proberen het een en ander duidelijk te maken.
Baardvlechten zijn volgens hem een symbiose uit algen en schimmels. Iedere vlecht bestaat uit een gemeenschappelijk coêxistentie en gezamenlijke groei als een algensoort en een schimmelsoort. De intensieve verbinding van alg en schimmel zorgen voor dusdanige typische eigenschappen, dat de wetenschappelijke plantkundigen een eigen plantengroep, een vlecht eruit gemaakt hebben. We onderscheiden 3 groepen: bladvlechten, korstvlechten en struikvlechten.
We moeten de struikvlechten het meest in het zonnetje zetten. Deze vlechten hebben een ronde structuur en hiertoe behoort o.a. de baardvlecht. Er moet worden gezegd, dat tot deze groep meerdere geslachten behoren. De soort Usnea Bartata (de wetenschappelijke naam) is een speciale alg / schimmel soort, die erg stevig is. De vlechten zijn langzame groeiers , waardoor ze niet goedkoop zijn voor medisch gebruik. Natuurgenezers hadden al heel lang belangstelling voor deze plant. Plantgeneeskundigen uit het oude China en Egypte gebruikten aantoonbaar verschillende vlechten om ziektes te genezen.
De modernere onderzoekers zochten naar de inhoudstoffen. Wat was het bijzondere van deze bijzondere planten? Want we willen tegenwoordig alles kunnen bewijzen. Bij de baardvlechten werden verschillende werkzame stoffen en kleurstoffen ontdekt.
Usneazuur
Het Usneazuur werd als een bitterstof gekenmerkt en heeft een behoorlijke antibiotische werking. Usnea bestrijdt ziekmakende bacteriën en soortgelijke negatieve kiemen. Naast de stimulerende werking van het verteringssappen werkt het ook als smaakversterker (door de bittere smaak van de geheel gedroogde planten) en worden darmziektes bestreden. Met name daar, waar de schadelijke kiemen de overhand hebben.
Natuurkundige geschriften noemen met name de werkzaamheid op de slijmhuid en een verhoogde natuurlijke resistentie tegen verkoudheid of luchtwegaandoeningen. De gunstige beïnvloeding van het natuurlijke afweersysteem en verhoging van het immuunsysteem was niet alleen verklaarbaar door het Usneazuur. Er werden verbindingen uit Polysacharides (bepaalde soorten suikers) gevonden die we momenteel in het kankeronderzoek kunnen terugvinden.
Trekvogels
Het samengaan van alg en schimmel is in staat om veel voor mens en dier te betekenen. We zien in de vrije natuur, dat trekvogels die in de zomer vlechten opnemen schitterend ruien. Ook vele rendieren en Noorse weidedieren eten er veel van. Dit alles duidt op de goede werking van de baardvlechten.
Nou, moeilijk verhaal zo te lezen. Maar we zien, dat de natuur veel in zich heeft om ziektes op natuurlijke wijze te bestrijden of te voorkomen. Ik herinner me plotseling weer aan de ziektes van paarden die we hier in Nederland houden. Vele dieren hebben ziektes onder de leden en worden niet genezen. Een van de oorzaken zou de eenzijdige voeding kunnen zijn. Het gras in de weide in van vaak van 1 of enkele soorten. “Onkruiden” worden met gif bestreden want we willen geen rommeltje maken van onze mooie weide. Een deel van de zieke paarden werd eens voor onderzoek naar hun oorspronkelijke gebied in Mexico gebracht, waar allerlei kruiden en grassen groeien. Ze hadden daar alle vrijheid en konden eten waar en wat ze wilden. Een paar maanden later werden de paarden weer gevangen en ze bleken weer kerngezond. Hoe kan zoiets? Wat kunnen hiervan leren? Moeten we hier dan maar steeds doorgaan onze beperkende ideeën en onze antibiotica?
Terug naar de natuur?
En hoe zit het met de duiven? In België, maar ook al in Nederland moeten de doseringen omhoog om nog voldoende resultaat te verkrijgen. Is dat de weg die we moeten gaan? Of is er toch nog een weg terug? Terug naar de natuur misschien? Terug naar baardmossen met Usneazuur, die gewoon in de natuur groeien? Nee, ik wil niet roomser dan de paus zijn. Uiteraard dienen we de duiven wel goed te controleren door een gespecialiseerde dierenarts. Er als er echt iets is, zullen we de duiven moeten kuren. Maar we hebben het hier over het voorkomen van!!!
Nieuwe Europese wetgeving
Usneazuur voorkomt luchtwegproblemen en het geel. De belangrijkste problemen bij onze duiven. Maar dat mag je tegenwoordig niet meer op de verpakking zetten of er op andere wijze reclame voor maken. Dan komt de overheid meteen met: bewijs dat maar eens. Even een wetenschappelijk bewijs overhandigen. En dat kost tienduizenden euro´s. Per product. Dat kan niemand betalen in deze kleine groep van duivensport. Dus worden de claims heel onduidelijk. Zo van: kan helpen bij, of ondersteunt dit en dat, stimuleert die en die werking... Heel vaag allemaal. Maar de overheid wil het zo. Alleen multinationals kunnen zich dergelijke onderzoeken veroorloven. Jammer.
Willem Mulder.
|
