Zondag 16 mei 2021. Weer een week voorbij. Een bijzondere week want hier vierde men het einde van de Ramadan. Voor de lokale bevolking het einde van een zware periode maar voor mij betekende dit slechts een korte werkweek want het Suikerfeest dat de vastenmaand afsluit vond plaats op donderdag en vrijdag. Echter gezien de striktere beperkingen restte mij niet veel anders om het mij en mijn naasten thuis zo goed mogelijk naar het zin te maken. Lekker eten en weinig doen. Er is daarnaast ook simpelweg weinig te doen want alles is zo ongeveer gesloten.

Het bood mij mooi de tijd om ook weer eens goed alles te lezen wat er zoal in de wereld als in duivenland speelt. Nu gaat het wat ver om hier de wereldproblemen te bespreken dus beperk ik mij maar tot duivenland.

Niet geheel onverwacht was het feit dat mijn weekstuk van vorige week op niet zoveel adhesiebetuigingen kon rekenen. Wel grappig was dat ik de stelling/mening over het misschien wel niet meer moeten lossen met Zuidoostelijke wind min of meer had overgenomen van een huidig lid van het IWB (zijn persoonlijke mening) en van de meest prominente duivenschrijver die de wereld kent.

Niet dat dit betekent dat ik er zelf niet achter sta overigens. Naar mijn bescheiden mening moeten we waken voor negatieve uitwassen in onze sport en blijven aantonen dat we zelf de zaken goed kunnen regulieren. Als dit betekent dat we onder bepaalde omstandigheden niet meer kunnen vliegen ben ik voor. Immers onder bepaalde omstandigheden niet meer kunnen vliegen is nog altijd beter dan helemaal niet meer kunnen vliegen. Uitwassen leggen onze sport onder het vergrootglas van degenen die niets met wedstrijden met duiven op hebben en onze sport bij voorkeur willen verbieden. Uitwassen geven deze partijen munitie die we ze niet zouden moeten willen geven.

In dit kader was het naar mijn bescheiden mening ook een goede zaak dat de vluchten van afgelopen zaterdag op advies van de IWB werden afgelast. Daarnaast zit ook vrijwel geen enkele liefhebber te wachten op een weekend waarop de duiven maar niet gelost worden. En zeker de naasten van de meeste duivenmelkers niet.

Aangezien het advies pas op vrijdagmorgen kwam dienden een aantal afdelingen halt te houden. Er volgden na wat overleg niet geplande vrijdagvluchten. Of dit laatste nu echt zo’n verstandige beslissing was durf in wel te betwijfelen. Het weer was vrijdag ook niet “je dat” en na wat heen en weer rijden met de duivenauto’s volgen in de regel ook geen lekkere vluchten.  En dat waren de vrijdagvluchten uiteindelijk ook niet. Door de geringe afstand en de gunstige wind liep het over het algemeen met een sisser af maar “fijne sport” zal slechts een enkeling gehad hebben.

Na afloop (en deels al vooraf) was er de vraag of deze vlucht zou moeten tellen of niet. Het lijkt erop dat alle afdelingen die vlogen er zo ongeveer anders over denken en mee omgaan. Persoonlijk zou ik deze vlucht nergens voor laten tellen. De vlucht was immers niet gepland voor vrijdag. De ongeplande vlucht op vrijdag was daarnaast een beetje oneerlijk voor degenen die hun duiven hadden thuisgehouden juist omdat er geen vrijdagvlucht zou plaatsvinden. Maar goed letterlijk van een grote afstand heb ik makkelijk praten. Ik wens alle betrokken veel wijsheid.

Veel wijsheid is ook nog steeds nodig in afdeling 1. Het ultimatum is namelijk vooralsnog verlopen zonder inschikkende beweging van de Nishoek. Al zag ik in recente publicaties nu toch wat voorzichtige beweging/toenadering.

Het feit dat er afgelopen week in Zeeland niet gevlogen werd schonk beide partijen bovendien weer enige extra tijd. Tijd die hopelijk goed gebruikt is. Het zou jammer zijn als de gewone liefhebber uiteindelijk het kind van de rekening wordt.

Smaakmakers en andere opvallende zaken:

Doordat de afdelingen Zeeland, Limburg, Midden-Nederland, Oost-Nederland, Noordoost-Nederland en Friesland hun vluchten op tijd konden afgelasten is het aantal afdelingen dat vloog zeer beperkt. Vooral omdat op het moment dat ik dit schrijf de duiven van Oost-Brabant weliswaar al lang en breed geklokt zijn maar er nog geen officiële uitslagen bekend zijn. Resteren dus smaakmakers uit slechts vier afdelingen (Brabant 2000, Noord- en Zuid Holland en De GOU).

Door het niet erg duifvriendelijke weer viel het niet mee om deze week veel smaakmakers te vinden. Toch een voorzichtige poging (zonder te pretenderen volledig te zijn).

Afdeling Brabant 2000 – Hier sprong de prestatie van de combinatie Koen en Ton de Rooij uit Bergen op Zoom in het oog met drie duiven bij de eerste zeven in afdelingsverband (1, 5, 7, etc.) en 47/29.

Afdeling Zuid-Holland – Hier geen afdelingsuitslag maar op samenspel niveau viel de 1 en 2 van mijn sportvrienden Harry en William Blaak uit Capelle aan de IJssel in samenspel Gouwe IJssel op.

Afdeling Noord-Holland – In mijn afdeling was Gerard Tromp uit Castricum de gevierde man in Kring 1. Met slechts 24 mee en 19 prijzen, te beginnen met 1, 2, 11, 13, etc.

Afdeling GOU – De in het oog springende naam was zonder twijfel Hans Veraart uit Dodewaard. Het hele podium op afdelingsniveau bezetten is niet voor velen weggelegd. Bovendien met flinke voorsprong en bijna vijftig procent prijs. Daarnaast was er op vlieggebied-niveau sprake van sterk spel door Henk Scheffel (Elburg) en Lotte Eijerkamp (Brummen).

OP EIGEN HONK

Viel er ook deze week niet veel te beleven. We zijn zoals eerder beschreven veroordeeld tot vermaak in en rond het eigen huis. In dit kader was het een gelukkig besluit om na drie jaar wikken en wegen toch eindelijk de gasbarbecue te kopen juist voordat de beperkingen (MCO) ingingen. Hierdoor konden we op de eerste dag van het Suikerfeest lekker barbecueën op het terras. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat het nog slechts een proefje was om te kijken hoe zo’n gasbarbecue nu eigenlijk werkt. Voor een klungel als ik kan zijn was dit best nog wel even een dingetje.

Voor het overige hebben we de vrije dagen vooral in ledigheid doorgebracht. Een beetje lezen, een beetje Netflixen, etc.

Kortom weinig nieuws.

Tot een volgende keer,

Groet,

• Vorige
• Volgende