- woensdag 14 maart 2018
"Je moet zelf je stinkende best doen, een ander maakt je kampioen". Het waren wijze lessen die ik leerde als jong jochie. Het was op zo'n woensdagmiddag, ik speelde vaak met de kleinzoon van Theun, hij woonde aan de Oosterhaven, de straat achter ons. De kleinzoon was leuk om mee te spelen, Theun was interessant. In zijn gloriejaren de grote kampioen van mijn geboorteplaats Enkhuizen. De bekers in de vitrinekast in de voorkamer getuigden van die periode. Natuurlijk, het was al best lang geleden, dat besef had ik als jochie ook wel, maar als hij begon te vertellen......
Aan zijn lippen hing ik, met verhalen over de duiven die hem mooie prijzen en vooral geld thuis brachten. Renpaarden van de gewone man, er werd flink gepould. De duiven waren belangrijk, het spel was vol passie, maar er moest toch vooral geld thuis gebracht worden. De extraatjes werden op deze manier verdiend voor het gezin, of soms een echte klapper, kon er weer wat gekocht worden bij de meubelzaak of misschien wel een nieuwe radio.
De uitspraak waar ik mee begon was één van de lessen die Theun keer op keer herhaalde. Wat hij bedoelde was mij wel duidelijk. Je best doen, zorg dat je alles hebt gedaan wat je moet doen, als je dat stug volhoudt, gaat het er om af te wachten tot je conculega's onderuit gaan, wel een fout maken of even de touwtjes wat minder strak houden. Dan gaat het als vanzelf, dan zullen de tegenstanders één voor één om je heen weg vallen.
De man heeft gelijk gehad, natuurlijk. Hij deelde zijn ervaringen, hij had de lessen zelf al lang daarvoor geleerd. Ik moest vanmiddag onwillekeurig aan hem denken. Ik heb het niet eens live gezien, zag een berichtje op mijn smartphone. Patrick Roest wereldkampioen allround schaatsen wegens valpartij Sverre Lunde Pedersen. Roest had alles goed gedaan, zijn uiterste best gedaan, net als Pedersen. Pedersen had na drie van de vier afstanden de beste papieren. Hij maakte echter een fout op de laatste afstand, de 10 kilometer. Hij haakte met zijn schaats achter zijn andere been en ging onderuit.
De woorden van Theun klonken weer in mijn hoofd, ik kon hem bijna aanraken op het moment dat ik hem weer aan de keukentafel zag zitten, voor het raam, met zicht op zijn oude hok. "Je moet je stinkende best doen zeun, een ander maakt je kampioen!" Waarvan akte.
Op het hok lijkt het lekker te lopen met de vliegers, de actie om wat schraler te voeren is goed geweest, de duiven vliegen behoorlijk om het hok. Het woord trainen vind ik hier eigenlijk niet zo bij passen. Bij de kwekers zijn de naweeën van de koude golf nog goed zichtbaar. De koppels met jongen doen het goed, een paar eieren toch niet uitgekomen, terwijl ze zeker weten bevrucht waren. De koppels die opnieuw mochten beginnen hebben bijna allemaal eieren nu. Inspectie op zaterdag leerde dat de duivinnen die nog moeten leggen er klaar voor zijn, morgenavond moet er wat liggen, anders gaan ze toch weer uit elkaar, blijkbaar niet de gedroomde match van doffer en duivin. Voordeel van de éénpaar hokken overigens, per koppel kan er makkelijk geschakeld worden.
Het huidige kweekbestand begint wat op leeftijd te raken, er zijn een aantal kwekers die wel wat goede vliegers hebben geleverd, maar deze hadden net zo goed uit de vliegers kunnen komen. Vanuit de vliegers haal ik steeds duiven met bewezen uitslagen naar het kweekhok, dit gaat natuurlijk niet in moordend tempo, net als de meesten fok ik niet elk jaar een berg duiven die moeiteloos aan de kop van de uitslagen zijn te vinden. Daarom nog wat jongen op de kop getikt, goede afstamming, hopen dat ze worden wat ik er van denk, dan hebben we kans op waardevolle aanvulling voor de kweek.
Nog twee weken dan hebben we de eerste test vlucht alweer gehad, mooi voor de nu nog onbevlogen jaarlingen, lekker vaak de mand in en ervaring op doen.Het mag van mij nu wel boven de 10 graden blijven, lekker voor duif en melker.
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
