- vrijdag 10 november 2017
Vorige week publiceerde ik een blog dat de discussie over massa inkorvers behandelde. Er waren veel reacties, positief en negatief. Prima, ieder moet zijn mening weer kunnen geven. Ik ben ook dankbaar voor deze reacties, ik schrijf dus niet voor niets mijn stukjes.
Duidelijk is dat er iets leeft onder de liefhebbers, iets wat zorgen baart. Een oplossing is vaak niet makkelijk aan te dragen. Wellicht is het het beste om hier compleet out of the box mee om te gaan. Zoals het was, is geweest. Zoals het moet worden is onduidelijk, ik zag wat agenda's van vergaderingen voorbij komen waarin het hierboven besproken onderwerp niet bepaald bovenaan staat.
Ik ben nieuwsgierig naar eventuele oplossingen op bestuurlijk niveau. Pas dan kan er wezenlijk wat veranderen.
Ik hoop wel dat men er positief mee om kan gaan, met negatief gedrag gaat het zeker niet beter worden.
Ik vond deze week een Engelstalig artikel, al eerder gedeeld via Facebook, maar ik had het zelf nog niet eerder gelezen. Het artikel gaat over wetenschappers die het gedrag van duiven bestuderen tijdens de trek naar huis, vanaf de losplaats. Er is in dat artikeltje veel te leren, U kunt het vinden via mijn Facebook pagina.
Het belangrijkste onderwerp op de komende vergaderingen is het vliegprogramma voor komend seizoen. Het NPO bestuur heeft een voorstel hiervoor gedaan. De afdelingen hebben hierop gereageerd in de NPO vergadering van gisteren. Van wat ik begrijp was men op hoofdlijnen accoord, de details worden bevochten door de afdelingen, ieder vecht voor zijn eigen belang. Let wel dat is het belang van de leden van desbetreffende afdeling. In het concept vliegprogramma van afdeling Friesland(mijn eigen afdeling), ziet er vrijwel hetzelfde uit als andere jaren. Hoe het verder komt, we gaan het beleven.
Zoals de meesten ondertussen wel weten heb ik naast de passie voor de marathonduif, ook nog een sierduiven ras diep in het hart zitten. Vooral in deze tijd van het jaar besteed ik daar wat meer aandacht aan. Tentoonstellingen, hokbezoek of gewoon lekker kleppen met mijn sierduivenmaatje Gerrit, het is goud waard.
Ik heb de sierduiven op een laag pitje, de postduiven nemen bijna alle beschikbare energie. Toch ben ik gisteren de hele dag onderweg geweest om maatje Gerrit te bezoeken, daarnaast was ik vlak over de grens, in het Duitse Ahaus te gast bij Jurgen en familie die ik al zo'n tien jaar ken. Waar het over ging? Respect voor elkaar, liefde voor het dier, uitwisselen van kennis, het helpen met de selectie, maar vooral veel plezier en delen van een passie.
Op eigen hok draait nu nog alles om de zomerjongen en late jongen. Ik wil deze dieren zoveel mogelijk hebben opgeleerd voor de kerstdagen. Vanaf de kerstdagen worden de dieren voorbereid op het nieuwe seizoen.
Afeglopen ben ik de zomerjongen stevig aan de tand aan het voelen, ondanks het weer. Ik probeer de duiven zoveel mogelijk mee te nemen, deze week lukte dat ook weer een paar maal.
Het groepje van vijftien zomerjongen is gereduceerd tot 8, ik heb van die groep één dier moeten ruimen, te gewond om te laten herstellen. Twee dieren heb ik even niet meegenomen, ze hadden nog teveel last van de ziekelijke ongemakken, waardoor ze steeds te laat waren. Geduld moest hier worden betracht. 4 dieren zijn verspeeld. 3 gingen al eerder verloren, vrijdag ging een groep van 9 voor het eerst het IJsselmeer over. Eén hiervan is tot nog toe niet terug.
Maandag en dinsdag staat er weer mooi weer geprogrammeerd, toch maar weer even de gelegenheid nemen om de duiven verder op te leren.
Er blijft dan nog een groepje van zo'n twintig laten en overblijvers van de zomerjongen over. Ik probeer deze dieren ook nog een paar maal weg te krijgen voor de kerst, hopend dat in ieder geval de allerminsten hieruit worden geselecteerd.
Het houdt me goed bezig in ieder geval.
Tot de volgende!
