Dat wil niet zeggen dat het rustig is met werken de afgelopen weken, je merkt aan alles dat we steeds meer de weg in het nieuwe normaal gaan vinden, al blijft de discipline die we met elkaar moeten opbrengen toch nog een dingetje.
Gistermiddag reed ik door een naburig dorp, onderweg naar de voerboer voor de nodige aanvulling van de voorraad. Langs de weg dromden mensen samen. Ze deden dat om de laatste eer te bewijzen aan een overleden dorpsgenoot, hij werd door het dorp gereden voor hij naar zijn laatste rustplaats ging. De manier waarop men bij elkaar stond deed mij afvragen wie er over twee weken door het dorp gereden zou worden....
Hier op de hokken niets dan tevredenheid, rust en prachtig opkomende jongen. Veel hebben al de weg gevonden naar hun nieuwe hok, ook deze week zal ik weer veel jongen afgeven, hopend dat er een uitzonderlijke vlieger of kweker tussen zal zitten, waar de toekomstige eigenaar succesvol mee zal zijn. Daarbij ook nog vooruitzichten voor mijzelf op mogelijkheden voor volgend seizoen. Plannen maken, blijft mooi!
Tot de volgende!
www.postduivenblog.nl
