Artikelen
- zaterdag 25 november 2017
Mijn bevriende relatie is ondernemer en coach van een kudde schapen, langs de start- en landingsbanen van Schiphol. Hij, leert daar managers maar ook leerlingen van een ROC de kunst van omgaan met schapen als vluchtdieren. Zijn naam is Paul Bos en is in zijn vorige leven vennoot geweest van een mooi communicatiebureau in de buurt van Doorn. Paul en ik kennen elkaar al een jaar of vijftien. Wij, delen ongeveer dezelfde visie op leidinggeven, wat in het kort inhoudt: Iemand, loopt tegen een probleem aan in zijn managementpraktijk. Dan zeggen wij. Wat doet een goed schaapherder in een dergelijk geval, die begint eerst te kijken. Naar a) de gezondheid van zijn schapen en b) wat een eventuele oplossing is. Maar, inderdaad een schaap is nog geen medewerker, dat is een waarheid als een koe. Alleen, zet een slecht functionerende manager voor een schaapskudde en ze vluchten in een keer alle kanten uit. Of, ze nemen totaal geen notitie van deze man of vrouw.
Ik ben van ons twee meestal degene, die met spirituele tegenstellingen aankomt zetten. Waar hij dan een beetje hartelijk om moet lachen, want hij is van huis uit een ondernemende boerenzoon. Met andere woorden, wat ik in theorie bedenk, kent Paul van binnenuit in de praktijk. Vandaar, dat hij me vroeg om een stukje over de oriëntatiegevoeligheid bij duiven te schrijven. En zoiets als jezelf persoonlijk zien als hun manager.
Beste Paul,
Ik ben in de zogeheten digitale pen geklommen om je interessante vraag te voorzien van een gevleugeld antwoord. Een groep duiven is in wezen niet zoveel anders dan een kudde schapen, als het aankomt op het verzorgen ervan. Alleen, een melker wil het liefst zijn duiven elk weekend winnend over de meet zien komen. Dus, we hebben het hierover een wedstrijdvogel, die zijn bestaansrecht dankt aan ons melkers. Zoiets vereist een flinke dosis energie en kennis van zaken, want van nature zijn ze niet meteen bereid om in een rechte lijn naar huis te komen. Je moet ze van te voren eerst motiveren en het liefst supergezond hebben zitten. Maar dan heb je ook wat. Te minste, als ze in hun pientere kopje alle elektromagnetische bedradingen exact op orde hebben. En, daar schort het nog weleens aan, kan ik je verzekeren.
Goed beschouwd Paul, moet ik als hun manager inzicht hebben in hoe ze a) gezond blijven en b) wat eventueel de oplossing is. Eigenlijk, net als bij jouw schapen het geval is. Alleen, die hoeve niet in het weekend ieder hun wedstrijdprijzen te verdienen.
Het op een ongelooflijke manier kunnen navigeren van duiven. Is een zaak tussen de zon, maan en aarde, maar daar kunnen wij melkers niet zoveel mee. Wat we wel kunnen is op dit gebied kijken naar de stand van de zon tijdens het loslaten. Bijvoorbeeld, ergens in de buurt van Parijs. Alleen, dat wordt voor ons gedaan door mensen ter plekke. Want wij moeten immers thuis bij het duivenhok klaar staan om ze op te vangen. En, ik denk weleens: Stel, je neemt 1 duif mee naar Parijs om het daar in zijn eentje los te laten. Denk je dan dat het net zo snel terugkomt als de anderen. Nee, die zal als het even tegenzit niet eens dezelfde dag thuiskomen. Oh, dat vind je gek. Nou, niet als je ervan uitgaat, dat het een groepsdier is. Dat zijn gevleugelde vrienden nodig heeft om zolang mogelijk dezelfde richting aan te houden naar het noorden.
Weet je, Paul. Ik, denk ook weleens. Zet een manager uit het bedrijfsleven in zijn eentje in Parijs, zonder TomTom of iets dergelijks. En hij spreekt toevallig geen correct Frans, dan zoekt hij zich een bult om ergens in Parijs de trein naar huis te vinden. Maar, geef hem een tweede kans, doordat hij zijn beste secretaresse mee mag nemen. Dan is hij in een vloek en een scheet weer thuis bij zijn vrouw en kinderen. Dat is het verschil, tussen tegenwoordig alles in je eentje willen doen en werken in teamverband. Ik bedoel natuurlijk, elke duif kent in een groep zijn eigen taak en kunde. Zo, heb je ze die voortdurend aan kop vliegen, stayeren wordt dat genoemd. Maar je hebt ze ook die net als schaapherders de groep bijeen houden. Alleen, die winnen nimmer een mooie prijs en worden uitgeselecteerd.
Ach, ik zie dat het alweer voedertijd is, Paul. Maar, ik beloof je een andere keer beter me best te doen, want als ik het zo teruglees. Heb ik jouw vraag niet of nauwelijks beantwoord.
Groetjes,
Rob
