Over een weekje is het Sinterklaasfeest dus heb ik deze zondag maar eens wat anders ingevuld dan gebruikelijk. Ik heb namelijk eerst maar even van Sinterklaasboodschappen gedaan. In het dichtstbijzijnde winkelcentrum om komend weekend toch maar gewoon deze Hollandse traditie in stand houden. Met alles er op en er aan want de chocoladeletters, pepernoten, etc. zijn op tijd uit het koude kikkerlandje ingevlogen. Met dank aan de gulle gevers.

Gelijk ook maar even wat kerstversiering op de kop getikt. Dit jaar zullen we voor het eerst in jaren de Kerst compleet thuis doorbrengen. Tenzij de regering ons eind van de komende week verrast door het reisverbod tussen de staten op te heffen. Gezien het feit dat het aantal positieve besmettingen nauwelijks veranderd lijkt dit niet erg waarschijnlijk.

Sterker nog, er was een extreme, inmiddels min of meer geïsoleerde, brandhaard in een conglomeraat van fabrieken dat medische handschoenen en dergelijke produceert (de grootste producent ter wereld). Vierduizend gevallen op een totaal aantal werknemers van een kleine zesduizend. Veelal buitenlandse arbeidskrachten die slecht gehuisvest worden. Vergelijkbaar met de werknemers in de vleesverwerkende industrie in West-Europa.

Al bij al begin ik dus wat later aan het schrijven van mijn wekelijkse riedeltje. Een riedeltje dat ik het teken staat van de NPO-ledenraad. Gelukkig was het terugkijken van de NPO-ledenraad dit keer een fluitje van een cent.

Meestal doe ik dit op zondagmorgen omdat ik gezien de gebruikelijke duur mijn hele zaterdag niet wil laten blokkeren door live mee te kijken. Toevallig echter klikte ik gisterenavond rond half zeven op de link die een vriend via Facebook deelde. De YouTube opname gaf een duur van iets meer dan anderhalf uur aan.

Gezien de aanvangstijd dacht ik aanvankelijk dat er sprake was van een pauze. Niets bleek echter minder waar, de vergadering was al afgelopen. Ik keek dus voorafgaand aan de sportwedstrijden (F1, Cyclocross en later het NK sprint) maar snel verder. Het gaf me de gelegenheid om eens rustig een nachtje te slapen over hetgeen ik gezien had.

De ledenraad bleek namelijk geen echte vergadering maar meer een eenakter voor drie oudere heren. Waar ik een interactieve vergadering middels Zoom of Microsoft Teams verwacht had, presenteerden de dagelijkse bestuurders om de beurt een agendapunt zonder directe interactie met de kiesmannen. De enige vorm van interactie bestond uit de eerder ingediende stemmen en enkele mailtjes die de kiesmannen tijdens de vergadering verstuurden. Mailtjes die na de agenda nog even werden doorgenomen.

Persoonlijk vond ik deze wijze van vergaderen een beetje teleurstellend en eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom er niet gewoon op een moderne wijze digital vergaderd werd. Van een NPO-bestuurder en van kiesmannen mag je verwachten dat ze beschikken over een goede PC of laptop waarop een programma als Zoom kan draaien. Ook de omgang met een dergelijk programma zou geen onoverkomelijk probleem moeten zijn. Wellicht is het volgen van een dergelijke vergadering door het grote publiek een probleem. Ik weet het niet.

Waarom het NPO-bestuur niet gekozen heeft voor een dergelijke wijze van vergaderen is mij echter niet duidelijk geworden. Niet vooraf en ook niet gisteren tijdens de vergadering. Mijns inziens zouden de vergaderingen als deze in de toekomst wel op een interactieve wijze dienen te verlopen.

Hopelijk blijft het daarom een eenmalige zaak, deze bijzondere, wellicht zelfs unieke vergadering. Ik vrees echter dat er ook in het voorjaar nog niet op een normale wijze vergaderd zal kunnen worden en dat we dus nog een tijdje tot deze digitale wijze van vergaderen veroordeeld zullen blijven. Het voorbereiden op interactief digitaal vergaderen zou m.i. dan ook hoog op het lijstje van het bestuur moeten staan.

Het presenteren en doornemen van de agendapunten verliep overigens op een prima wijze. Rustig, kalm en met een duidelijke stem. Door de wol geverfd zou ik het willen noemen. De heren achter de tafels waren duidelijk niet toe aan hun proefstuk.

Ook de “tone of voice” sprak mij aan. Zakelijk maar vriendelijk. Eigenlijk vergelijkbaar met de wijze waarop de schriftelijke communicatie tot op heden verlopen is. Ook qua inhoud bleek het gesproken woord nauwelijks af te wijken van hetgeen er reeds eerder schriftelijk gecommuniceerd was.

Indien er sprake was van een voorstel of een ander punt waarvoor de instemming van de kiesmannen nodig was volgde de uitslag middels een slide. Om dit mogelijk te maken dienden de kiesmannen hun stem op voorhand uit te brengen. Als ik al een punt van kritiek heb op de “vergadering” (behalve het niet interactieve karakter) betreft het dit punt.

Er stonden namelijk uitslagen van meerdere stemmingen op een slide. Zo kon de snelle lezer vaak al de uitslag van de volgende stemming zien voordat het punt behandeld was. Indien er nogmaals op een dergelijke manier vergaderd wordt zou ik dit anders aanpakken. Een slide per stemming en dan vervolgens ook aangeven wie voor- en tegengestemd hebben. Dus niet alleen de aantallen zoals gisteren het geval was. De secretaris ad interim zegde weliswaar toe de exacte stemmingen in een bestand op de site te plaatsen maar wat mij betreft is dit mosterd na de maaltijd.

Qua inhoud was er grote steun voor het nieuwe bestuur. Volstrekt logisch als je het mij vraagt.

Ten eerste is de nieuwe ploeg net benoemd door met name de afdelingen. Dit geeft als vanzelf steun en ook door de duidelijke communicatie op voorhand was er geen enkele verrassing te bespeuren. Alle stukken waren bovendien ruim op tijd en als ze niet op tijd waren (zoals de notulen van de vergadering van 1 juni) dan werden ze niet behandeld.

Ten tweede toont de nieuwe ploeg al vanaf haar aantreden aan dat het niet snel meer zal lukken een zo’n goede, ervaren en erudiete ploeg bestuurders op de been te brengen. De mannen (en vanaf gisteren ook weer een dame) doen het tot op heden naar mijn bescheiden mening gewoon goed. Ze stralen rust en vertrouwen uit. Ze bezitten ook een soort natuurlijke autoriteit. Heel iets anders dan de jachtige en soms chaotische uitstraling en koers van met name de vorige voorzitter.

Tenslotte lijkt deze ploeg dichter bij de gewone liefhebber te staan. Geen hoogdravende plannen maar geleidelijkheid. Iets dat een klein deel van de duivenmelkers wellicht zal verfoeien maar dat wel veel beter past bij de meerderheid van de liefhebbers.

Ook zijn de nieuwe bestuurders duidelijk qua standpunten. Als iets niet kan dan zegt men het gewoon. Hetzelfde geldt voor genomen of niet genomen besluiten. Men draait er niet omheen. Een voorbeeld hiervan is de nieuwe samenstelling van het IWB (vier nieuwe relatief jonge leden ter vervanging van AvD en KE) of de communicatie over de begroting voor de komende Olympiade (nog te weinig bekend om een begroting te presenteren).

Bij twee stemmingen kozen de kiesmannen anders dan het bestuur voorstelde of adviseerde. Het betrof het afwijzen van de sectorale Midfondvluchten en het terugbrengen van het aantal Dagfondvluchten tot vijf. Klein bier als je het mij vraagt en hiervan zal het bestuur bepaald niet van de kook raken.

In de sectorale Midfondvluchten was namelijk niemand echt geïnteresseerd. Het gewone lid zal er dan ook geen traan om laten. Het was een leuk extraatje voor de winnaar van één van de onderliggende afdelingsconcoursen. Ook was het leuk voor de commerciële hokken omdat men kon bogen op een hogere deelname om hun waar aan te prijzen. Wel zal het NPO-bestuur nog een mouw moeten passen aan de nieuwe Nationale “Grand Prix – vluchten” die op de twee sectorale Midfondvluchten gepland stonden.

Het terugbrengen van het aantal Dagfondvluchten van zes vluchten naar vijf is ook een storm in een glas water. Voor het NPO-kampioenschap tellen volgend jaar vier van de vijf vluchten. Echter de meeste afdelingen zullen er gewoon zes op het programma houden. Omdat ze zo hun eigen kampioenschappen vervliegen en om de leden de kans te blijven geven om vijf vluchten te vliegen waarvan de vier beste resultaten tellen voor het NPO-kampioenschap. In de regel valt er ieder jaar namelijk wel een dagfondvlucht af. De discussies die op Facebook alweer de kop opstaken zijn wat mij betreft volkomen onzinnig. Het sop is de kool niet waard.

Al met al was de kortste NPO-ledenraad uit de moderne tijd wellicht een opsteker voor het nieuwe bestuur. Geen moeilijke discussies, veel steun en meer tijd om meer ingrijpende voorstellen verder uit te werken. Ik vermoed dat er op Papendal met enige tevredenheid op is, of zal worden, terug gekeken.

OP EIGEN HONK

Afgelopen vrijdag had ik enkele medische controles naar aanleiding van wat problemen eerder dit jaar. Gelukkig was de uitkomst goed. Met behulp van wat pillen voor de ene kwaal en druppels voor de andere lijkt het vooralsnog onder controle.

Voor de rest is en blijft het dagelijkse bestaan alhier een kalme bedoening. Binnen de beperkingen die Maleisische overheid ons oplegt maken we er het beste van. Dus geen overmatig bezoek aan restaurants of andere gelegenheden waar veel mensen samen komen. Slechts als het echt niet anders kan komen we onder de mensen. Ook op het werk blijf ik daarom meer op mijn kantoor dan gebruikelijk. Niet omdat het persé nodig is maar gewoon omdat het prettiger aanvoelt.

Het is simpelweg afwachten hoe het verder gaat. In het nieuws las ik dat de Chinese regering reeds vaccins voor Maleisië heeft gereserveerd, maar in een ander bericht las ik dat het de Maleisische overheid ontbreekt aan middelen om de vaccins te kopen. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Mijn verzekering vergoedt in ieder geval alle vaccinaties dus daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.

Tot een volgende keer,

Michel