Puf, puf, het was me het weekeinde wel, en de week die eraan vooraf ging. Slechte weersvoorspellingen dus de hele week weerkaartje kijken , afdelingen die de inkorfdagen veranderde enz enz. Maar toch zag ik het gaatje  en wist dat het moest gaan lukken en al dagen verkondigde ik het als man met de glazen bol , zaterdag 12,30 uur enigste kans.

We vlogen met afdeling 5 Nanteuil dus zaterdagochtend even op het peceke en later op de smartphone de webcams rond Nanteuil geraadpleegd en zag auto’s met hun lichten aan en vol in de stromende regen.  Oei dat gaat hem niet worden maar de kans komt straks, verder op de vluchtlijn zag ik dat het overal aan het opklaren was en deze kwamen vanuit het Noord westen gedreven door de wind. Het verlossende bericht kwam om 12.20 uur los om 12.30 uur  de glazen bol had gewonnen. Maar nu moest het nog een normale vlucht gaan worden, de duiven hadden wel een prima vertrek dus alles zag er goed uit. Met mijn duivenmattie ( denk dat hij niet kwaad wordt als ik hem zo noemt) contact gezocht en mede gedeeld dat ik een snelheid van 1260 mpm verwachtte en hoe laat ik en hij dan zouden moeten pakken. Jij begint maf te worden was zijn commentaar onhaalbaar, harde kopwind gaat niet lukken. nu staat hij inderdaad in de polder en ik tussen het stedelijke dus de wind moet ik aan de wolken aflezen en die verplaatste niet zo snel. Maar hij voelde het beter dan ik en achteraf heeft hij gelijk de 1260 mpm werd niet gehaald maar de 1240 mpm wel dus wat scheelt het ?

Toen ik de eerste duiven las op compu/live was de rekensom snel gemaakt en toen een kennis nog belde dat ze er eentje hadden hoefde ik er maar drie a vier minuten bij te tellen. Maar dan is tien minuten veel teveel dus mijn altijd optimistische humeur zakte snel naar een diepte punt. Duiven waren er geweldig aan ,niks zat er fout en nu laten die slappelingen het nog afweten ook, ik was diep teleurgesteld in mijn atleten.  Maar de klok piepte door en achteraf mocht ik niet klagen met een start op 1152 mpm (afgerond naar boven voor er commentaar komt) en gewoon mijn portie gepakt.

Maar we zijn nu een dag verder en alle duiven zijn weer thuis , twee duivinnen kwamen vanochtend . Duiven heb ik lekker tot vanmiddag bij elkaar gelaten en vanochtend een zalig lauw badje gegeven, ik heb ze hun mindere inzet alweer vergeven. Als je een trouwe Sparta supporter ben maakte je dat dit jaar elk weekeinde mee (gebrek aan inzet) dus ben je wel wat gewend. Duiven zitten inmiddels weer uit elkaar worden weer lekker vertroeteld en gereed gemaakt voor Melun komend weekeinde en een beetje zuid oostenwind zou mij en hun prima uitkomen.

Vanochtend gingen de toekomstige 12 jonge weduwnaars er als idioten van tussen, klommen naar grote hoogte en zwabberde zigzaggend weg de horizon tegemoet.  Na een uur waren ze nog niet terug dus liet ik de andere 42 jonge duiven er ook maar uit en direct hetzelfde gedrag. klimmen, klimmen en nog eens klimmen het kladje was slecht enkele cm groot zo hoog zaten ze en weg waren ook deze , ze kozen gewoon het hazenpad. Na twee uur kwam er eentje terug en daarna een groepje en zo druppelde het spul naar huis toe, vanavond bij het sluiten miste ik nog twee van die toekomstige weduwnaars en eentje uit het andere hok. Op een telefoontje rekent ik al niet meer want de duivensport is echt veranderd ( op sommige na). Het is niet leuk maar geloof me je hebt maar één duif nodig ,als dat dan maar een kanjer is, hihi.

Tot de volgende rondom.

Kees Commijs

Racing Pigeon Whisperer