We zijn weer een weekje verder en sommige zijn al volop met het komende seizoen bezig. Zelf kan ik de draai nog niet vinden, twijfel en de kracht om opeens de koe bij de horens te vatten ontbreek en dan vind ik dat ik gewoon even moet wachten , hoewel ik in staat ben om morgen opeens te veranderen. Deze week de kast voor de twaalf duivinnen die straks de blokhut in gaan gereed gemaakt, maar om die kast gustig te kunnen plaatsen moet er straks een heel hok worden aangepast. Ook dat gaat uiteraard lukken alleen moet ik dan wel de juiste motivatie hebben.

De laatste dagen bezig geweest met de stamboomkaarten te veranderen want de duiven van 2021 had ik allemaal op 2020 ingeschreven en gelamineerd . Dus opnieuw invoeren , eigendomsbewijzen eruit knippen , uitdraaien en opnieuw lamineren. Alles is nu oke  en even de ringnummers opnemen als ik ga koppelen en dan is de hoklijst zo gemaakt. Enten doe ik als de jongen groot genoeg zijn en ongeveer 5 weken gelijk met de oude duiven voor de eerste oude vlucht begint. Meestal ent ik jonge duiven later maar op deze manier hoeft de dierenarts maar één keer langs te komen.

Als ik ga koppelen houd dit ook in dat het blokhuthok  10 +18 +24  na het koppelen gereed moet zijn dus zeg maar zeven weken na het bij elkaar zetten van de duiven  zodat de jongen rustig met een nieuw dak op het hok kunnen worden afgezet. Plannen, heet zoiets maar naar plannen moet wel je hoofd staan en degene die mij kennen weten dat ik alles het liefst zelf alleen doe , met mijn eigen inzicht en mijn eigen tempo. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar , ben nu eenmaal eigenwijs mannetje.

Vorig seizoen had ik op deze datum een gedeelte van het vlieghok klaar en werden daar toen de vliegduiven gekoppeld en ondanks dat ik zelf vind dat het seizoen niet al te best was mag ik niet klagen. En dat werd me vandaag nog duidelijker toen er heerlijk geouwehoerd werd over duivenhokken van twintig meter en aankopen van duizenden eurootjes , ik zat in mezelf te gniffelen over het feit dat ik instaat was zulke giganten af en toe de holletjes van mijn duiven te kunnen laten zien. Winnen dat is mijn passie in de uivensport en daar heb ik alles voor over maar wel binnen de lijnen van sportiviteit en eerlijkheid. Mijn passie moet de doping voor mij en mijn duiven zijn. En  juist na die coronainfectie heeft dat een deuk opgelopen , moe en veel slapen dus een beetje lusteloosheid heeft bezit van mijn lichaam genomen, al moet wat moet. Dagelijkse inzet om de duiven te verzorgen zoals het hoort , kleine verbeteringen toepassen en voorbereiden naar de kweek.

Tijdens het schrijven van deze column denk ik bij mezelf, kom op Kees doe niet zielig , geef jezelf een trap onder je hol en pak op die handschoen morgen aan de slag , dak opmeten en dakplaten bestellen en vooruit ermee. Duiven morgen koppelen en gas op de plank want alleen zo kun je het winnen en klagen help je geen steek verder dus…..

Tot de volgende wel en wee,

Kees Commijs Postduivencoach.