Altijd weer apart, de eerste eitjes vinden van het nieuwe seizoen. Gisteravond was het zover, ik vond vanochtend vroeg bij twee koppels het eerst eitje. Nu maar hopen dat de rest snel volgt, aan de conditie zal het niet liggen.

Dat hopen, dat is waar de duivensport voor een hobbyist als ik  op drijft. Zal het nu eindelijk gebeuren? Zou uit dit eitje die ene topper worden geboren. Die topper waar iedereen op hoopt. Die topper die niet zo vaak geboren wordt, toch?

Altijd weer apart, een appje van een medemelker. Deze was best heel bijzonder. Schets voor een nieuw hokje. Met recht hokje, in de ogen van de puristen, maar in de ogen van jeugdlid Joan een grote stap vooruit. Wat ik ervan vond? Of ik nog opmerkingen had? Komend weekend gaan ze beginnen, zijn vader en nog een vriend. Ze gaan zijn hok maken, het hok waar weer net meer mogelijkheden zijn, dan op het promotiehokje wat jammer genoeg weer ingeleverd moet worden.

Altijd weer apart, dat contact tussen melkers die elkaar wat gunnen. Kan je me even introduceren? Ik zou graag in contact komen met die en die, ken jij hem toevallig? Ja, dat kon. In no time een afspraak geregeld. Weer iets om naar uit te kijken, te leren en misschien wel versterking op termijn. In de zakenwereld praat je in zo'n geval gebruik maken van je netwerk, onder gewone mensen heet het iets voor elkaar over hebben. Hoe waardevol is dat?

Altijd weer apart, die mailtjes uit een andere wereld. Ik had al heel lang niets meer gehoord, wel gezien en gehoord dat hij ernstig ziek was. Zondagmiddag een mail, of we het wel goed zouden vinden als ze weer eens langs kwamen. Dat gaat niet zomaar, het is elf uur vliegen, moet wel even wat worden gepland. Of we het goed vinden? Nee, jullie moeten komen, zo snel als mogelijk, daar plannen we graag wat vrije tijd voor. Met je vraag zeg je dat de moeilijkheden zijn overwonnen. Leef het leven!

Altijd weer apart. De duivenmelkers die er altijd over lopen te klagen. Dat vliegseizoen, die vluchten. Teveel, te weinig, tekort, te lang. Een duivenmelker die niets te zeuren heeft in de winter? Kom ze nauwelijks tegen. Wacht maar tot het voorjaar, zijn ze er weer vol van. Van de "25", die wel drie uur trainde op de dinsdag, van de "93", zo scherp was die nog nooit. Van die stille genieter, die zijn duiven zag komen en intens genoot. Van die kampioen in de dop, hij weet dat het goed komt ooit. Van de verliezer, die er volgende week weer staat, ze zullen het wel even zien!

Altijd weer apart.

Tot de volgende!