Gert van den Bogaard

Barre tijd voor mens en dier,

Door nou weer de vinger te leggen op het virus dat ons al weken teistert, is misschien wat voor de hand liggend, maar het heeft nu eenmaal iedereen in zijn macht. De vrijheid die wij voorheen hadden is ineens met harde maatregelen van de overheid flink beperkt. Geen tot weinig sociale contacten en met gepaste afstand een conversatie voeren. Dat is iets waar we met zijn allen flink aan moeten wennen en werken de komende tijd. Je gaat pas dingen missen als ze er niet meer zijn en je wordt er bewust van wat je hebt. Juist dat is de les die we eruit moeten trekken, denk ik. Dat sport, duiven en alle andere vermakelijke activiteiten op een lager pitje zijn te komen staan, is helaas noodzakelijk om het virus in bedwang te houden. Tja het merendeel in het duiven wereldje is aardig op leeftijd en behoort tot de zogenaamde risicogroep die er geschetst wordt door de deskundigen, daarom geen risico lopen en afwachten hoe deze situatie zich ontwikkelt de komende weken, dat is dan het enige devies. Uiteraard baal ik ook flink van deze situatie, ik mis de avondjes uit met vrienden, de voetbal (waar ik meestal de gehele zaterdag bivakkeer in de wintermaanden) en alle sociale contacten die je overdag opdoet. Ik ben nu eenmaal een mensen mens en ben graag onder het volk met hier en daar een dolletje op zijn tijd. We zijn al genoeg te serieus in de huidige maatschappij. Qua duiven gebied wordt het ook een hele opgave, gaan we nog vliegen of is het seizoen 2020 ten einde of gaan we in juni nog een paar vluchtjes afwerken? Je kan zeggen bijzaak, maar voor veel ouderen onder ons is dat seizoen hun drijfkracht voor de winter en het beste medicijn tegen eenzaamheid. Dat hele gekke duivenwereldje zorgt toch voor een bepaalde verbintenis en stel het gaat nog door hoe vul ik deze maanden in?

Wat ga je doen? Wat is goed en wat is fout?

Hier op het hok gaan we weinig veranderen en houden ze gewoon nog in winter/voorjaar forme 14 uur per dag licht verduisteren (18:00 – 08:00) 1x daags voeren en 3 tot 4x per week de vleugeltjes strekken. Wel komen ze elke zondag even bij elkaar zodat je die band op de bak houdt en onderling paren van de duivinnen redelijk kan voorkomen met uitzonderingen daar gelaten. Gelukkig heb ik het momenteel nog redelijk makkelijk. Het is relatief nog koud en zeker ‘s nachts. De duiven komen hier altijd pas in forme rond half mei zo is de afgelopen jaren gebleken. In 2018 speelde ik in dat weekend 10-11 tegen 2045 duiven en in 2019 begon ik met de 14e van 7278 duiven of dit toeval is of dat er een patroon in zit? Meestal rond die tijd begint het te draaien. Ik geloof dat de duiven zich er toe zetten dat zie je immers vaker op hokken. Wat ook een optie is het koppelen van de duiven, deze dan enkele dagen laten broeden en dan wederom weer te scheiden. Ik zie hier ook geen probleem in. Duiven die vroege winterkweek volbracht hebben, kunnen daar baat bij hebben een stukje vertrouwen en vertier. Voor mij is dit ook een hele uitdaging, want ik heb in mijn prille duivenleventje dit nog niet voor mijn kiezen gehad. Handelen op gevoel is dan het beste denk ik. Bij twijfel vraag ik raad aan de gevestigde orde en pas ik dit toe in mijn systeem. Dan heb je het lappen of rustig blijven? Wat ik kan adviseren doe wat je leuk vindt, als je er plezier aan beleeft zeker doen! Deze maanden moet je door komen en genieten van de kleine dingen van onze hobby. Wel natuurlijk alleen bij mooi weer, maar dat spreekt voor zich lijkt me.

Tot slot,

Wat ik net al zei probeer van de kleine dingen te genieten en zorg goed voor je dieren, want mocht de NPO groen licht krijgen moeten ze er gelijk staan en wordt het verschil erg pijnlijk de eerste vluchten. Zoals een oud leraar tegen mij vertelde mocht je achterlopen op een peloton op snelheid moet je een extra stapje zetten om de boel bij te houden en die tijd heb je niet dit jaar. Dit duidde

die dan op gemaakte opdrachten en deadlines enz. Let een beetje op elkaar, dan spreek ik jullie in mijn volgende column

Tot de volgende keer,

Max van Dongen