Gerard Dekker

Goede morgen,

even een klein verslag over het ophalen van mijn duif uit de haven van Antwerpen.

Gisteren plaatste ik op facebook de vraag of iemand deze duif daar zou willen ophalen omdat ik gezien de foto's betwijfelde of hij aan boord zou overleven.

Helaas bleef het ijzig stil en blijkbaar zitten er niet zoveel liefhebbers rond Antwerpen

Maar in ieder geval veranderde het adres waar het schip zou aanleggen per kwartier, uit eindelijk werd het aan de kade van de Leo Bonneweg bij Lbc 275.

Omdat het schip oorspronkelijk zou blijven liggen tot donderdagavond had ik dus tijd genoeg om een en ander te regelen, ware het niet dat het volgende berichtje was dat ze donderdagavond al weer afvoeren naar Engeland.

Dus zelf met auto richting Antwerpen. Ik vertrok om 16.00 uur geen ideale tijd want dan staat heel Nederland vast en dat heb ik geweten ook. Een rit die normaal amper 2 uur in beslag neemt kostte me nu bijna 4 uur.

Maar goed om half 8 meldde ik me in het havenkantoor op de Leo Bonneweg in Antwerpen, kaartje afgegeven met de mededeling wat ik kwam doen wat de dienstdoende beambte ontlokte te zeggen goh meneer dat komt niet vaak voor.

Met mijn batch kon ik de hekken openen naar de kade van de LBC 275 en toen reed ik daar een beetje verloren in dat gigantische havengebied. Een behulpzame heftruckchauffeur hielp me verder en al snel kon ik mijn auto parkeren naast de Dutch Faith een chemicaliëntanker. Toen ik me telefonisch meldde kwam de 2e machinist me aan boord halen en hij bracht me rechtstreeks naar de vermiste "258" goed vliegende directe zoon van de Vierzon. Hij stond voordat hij miste bij de bovenste kampioensduiven in de vereniging samenspel en kring. Duif zat in een plastic groentekrat en met zo een krat was de onderste ook afgedekt. Mooi verzegeld met een touwtje. Hij was voorzien van water en maakte een goede indruk op me. Ik blij, maar ook de duif toonde herkenning dus dacht ik te weten dat hij in ieder geval geen zeewater had gedronken.

Ik werd uitgenodigd om even koffie mee te drinken en te mooie uitnodiging om nee tegen te zeggen na de lange reis. Binnen trof ik de rest van de bemanning aan, een Leidschendammer, een zuidbroeker en een Urker. Stoere kerels, die een voor een vertelde het bijzonder te vinden dat ik de duif kwam ophalen.

Ze vertelde dat er regelmatig duiven op hun schip landen, meestal waren die er zo slecht aan toe dat ze stierven, met de "258" was dat anders hij landde op de mast en liep uiteindelijk de stuurhut binnen, daar verwende ze hem me gekookte rijst en water. Ze hebben toen via de website van de NPO mijn nummer opgezocht en me via whatsapp een 3-tal foto's toegezonden met de vraag wat te doen.

Ik was dolblij dat hij opgegeven was en er bestond dus geen twijfel over dat hij opgehaald ging worden. Alleen hoopte ik dat ze nog een Nederlandse haven zouden aan doen. Niet dus.

En nu de vraag waar kwam de "258" aan boord, wel dat was vlak voor de kust van Engeland op de hoogte van Hull. Of hij alweer op de terug weg was laat zich raden, zeker is dat hij de reis terug over de Noordzee niet had overleefd.

Uiterst vermoeid is hij dus terecht gekomen op de Dutsch Faith waar hij opgevangen is door een goedwillende bemanning. Dat de duif terug is gemeld en dus nog in leven is hebben hij en ik voornamelijk te danken aan de 2e machinist Pieter-Willem Mars die woont op Urk en wel het e.e.a. van de duivensport wist.

Uiteraard heb ik wat achtergelaten voor de bemanning en kon ik blij en opgelucht aan de thuisreis beginnen en stapte ik even over 23 uur mijn huis weer binnen. Daarna duif even in ziekenboeg geplaatst waar hij driftig begon te eten en te drinken.

Vanmorgen toen de andere doffers vlogen hem even in zijn hok en broedhok geplaatst. Maar hij is echter nog zo af dat hij uit eigen beweging niet in zijn broedhok (bovenste rij) kon komen. Nu weer in ziekenboeg geplaatst waar hij rustig op krachten kan komen.

Ik ben heel blij dat hij weer thuis is, zijn plicht zit erop voor dit jaar.