Het beloofde een mooie genietbare dag te worden,maar lang heeft die vreugde niet geduurd. ’s Morgens een appje dat kompaan Roger niet kon letten, ergo, hij was in het ziekenhuis beland. Sterkte Roger.

Komt goed had secondant E gezegd. We hadden 4 oude mee, 4 jaarlingen en 17 jongen mee voor deze ruim 400 km. Vlucht. De jongen presteerden voorheen matig, nu 11/17 iets beter.
MURPHY
Behoudens het verlies van een vijftal steengoede duiven dit jaar weinig tegenspoed gehad. De roofvogel laat ons met rust. De duiven verletten niet na de vlucht, maar deze dag zou anders zijn. Zonder Roger maar met tegenslag.
De eerste twee oude waren ongeveer samen en dat het vroege waren zag je aan de manier van aankomen. Ze vielen het hok a.h.w. aan, raakten de klep amper.
De drie volgende duiven zaten er bovenop en ik meende 3 eerstgetekende als eerst geklokt.  Toch even kijken met zo veel blauwe.  
Doe ik trouwens altijd om te zien de hoeveelste aankomst dat is.
Maar de zon scheen zo fel op dat kleine onduidelijke ‘kastje’ van het merk dat bijna iedereen in Antwerpen heeft dat ik geen steek zag.
Een paar minuten later was de zon weg en wat ik toen zeg was schrikken.  

SCHRIKKEN
Van de 5 duiven die thuis waren stonden de tweede en derde duif, ook de 2^e en 3^e getekende er niet op.  De duif die als 5^e arriveerde won de tweede.   
Liefhebbers die met duiven spelen om te winnen weten wat dat betekent.
De helft (4) van je 8 ingezette duiven op de plaatsen 1, 2, 3, 4 met daarbij de 3 eerst getekende tegen 40 andere liefhebbers, lijkt mij vrij uniek. Nu was het met 6 per tiental van 8 ingezette duiven te beginnen met 1 en 2 nog aardig, maar… nogmaals balen als een stekker nu Murphy hier op bezoek kwam.
En dan heb ik het nog niet gehad over Noyon jonge duiven in Antwerpen die daarop volgde.
Mensen die op buienradar zagen hoe het overal uit een gesloten wolkendek regende begrepen de lossing niet. Behalve zij die beseften dat het zaterdag ‘De Grote Bourges is’.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

CHAT GPT wat een uivinding

Van B J kreeg ik een tiental columns zogenaamd door mij geschreven. Het waren producten van
A I opgemaakt door CHATGPT.
Hij tikte in 'Column stijl Ad Schaerlaeckens met zijn humor' en kreeg de ene column na de andere. 
'Wat een uitvinding', vindt ook Falco Ebben. 
Ze leken zodanig dat hij vroeg of ik die echt nooit geschreven had.
Nee dus. Hieronder zijn mail.
------------------------------------------------------------------------------------------ 

ChatGPT zei:

Ad Schaerlaeckens is een bekende Nederlandse duivenliefhebber en columnist die vaak opvalt door zijn scherpe pen, ironische toon en uitgesproken meningen. Zijn schrijfstijl is zeer herkenbaar en uniek binnen de wereld van de duivensport. Als je een column in zijn stijl wilt schrijven over “commerce” (handel) in de duivensport, dan moet je letten op de volgende kenmerken van zijn stijl:

Kenmerken van de stijl van Ad Schaerlaeckens:

1. Ironie en sarcasme – Hij stelt dingen vaak spottend voor, om een punt duidelijk te maken.
2. Korte zinnen – Zijn zinnen zijn bondig en to the point.
3. Dagelijkse spreektaal – Hij schrijft zoals mensen praten, niet zoals men formeel schrijft.
4. Zelfspot en humor – Hij neemt ook zichzelf geregeld op de hak.
5. Kritisch en provocerend – Hij durft tegen heilige huisjes te schoppen.
6. Veel praktijkvoorbeelden – Vaak haalt hij situaties aan die hij persoonlijk meemaakte of van anderen hoorde.
7. Richt zich tot de lezer – Alsof hij een gesprek voert.

Voorbeeldcolumn in stijl van Ad Schaerlaeckens – Onderwerp: Commerce in de duivensport

Titel: "Duivenmelker of duivenhandelaar?"

Vroeger… ja vroeger… kon je nog duiven kopen zonder eerst je vrouw te moeten verkopen. Tegenwoordig betaal je voor een eitje van een duif meer dan voor een eitje van een struisvogel. En dan heb je nog geluk als er überhaupt een duif uit komt.

Ik ken er een – mag geen namen noemen (hij leest mee) – die verkocht een “superduif” voor 20.000 euro. Mooi stamboompje erbij. “Kampioen uit kampioenen”, zei hij. Toen ik vroeg wat die duif gepresteerd had, zei hij: “Niks. Maar z’n vader wél.”
Zei ik: “Mijn vader kon goed voetballen, ik kan er niks van. Wil je mij ook kopen?”

Maar ja, commercie heeft de sport overgenomen. We zijn van melker naar marketeer gegaan. Vroeger telde wie de snelste had. Nu wie de duurste verkoopt. Niet wie wint, maar wie verkoopt. Ik zag laatst op een veilingsite: “Duif uit goede lijnen, helaas nooit gevlogen.” Geen grap. Alsof je een auto verkoopt zonder motor, maar “wel uit goede fabriek”.

Kijk, ik snap het. Een duivenhok kost geld, voer kost geld, en de dierenarts… die rijdt in een betere auto dan jij. Dus iedereen hoopt een graantje mee te pikken. Maar laat ons niet vergeten waar het om draait: de sport. De vlucht. De kick als je duif als eerste arriveert, en jij met kloppend hart naar het hok rent.

De rest? Ach, dat is handel. En voor handel heb je geen vleugels nodig. Alleen een gladde babbel en een goed verhaal.

– A.S.

---------------

Hier is een iets langere column in de stijl van Ad Schaerlaeckens, over commercie in de duivensport – met zijn kenmerkende toon: een beetje cynisch, humoristisch, maar met een serieuze onderlaag.

---

Titel: "De duif als dollar"

Er was een tijd dat duiven nog kozen wie kampioen werd. Tegenwind, regen, massa’s duiven en maar één die de kop wist te pakken. Dáár ging het om. Prestaties. Snelheid. Karakter.

Nu lijkt het soms alsof de duiven er niet meer toe doen. Wat telt is de stamboom, liefst met zeven keer “Kittel” en ergens een “Olympiade” uit het jaar 1912. Voeg daar een gelikt filmpje bij, wat dramatische muziek, en hup: €5.000 voor een duif die nog geen meter gevlogen heeft.

“Uit de lijn van,” hoor je dan. Maar de meeste duiven uit “lijnen” kunnen nog geen lijn volgen op de kaart.

Het is handel geworden. Iedereen verkoopt, iedereen heeft “iets speciaals”. Sommigen vliegen amper prijzen, maar draaien wél recordomzetten. Zelfs duiven die vorig jaar nog te koop stonden voor €150 gaan nu voor het tienvoudige “terug in de verkoop”, omdat ze toevallig familie zijn van iets dat wél kon vliegen.

Ze zeggen: “Het is de moderne tijd.” Ik zeg: “Het is een dure illusie.” Je kunt geen kampioen kopen in een kistje. Goeie duiven koop je niet, die kweek je. Met geduld, ervaring en vooral: met veel duiven die het níét zijn.

Maar ach. Zolang mensen liever in advertenties geloven dan in uitslagen, blijft de duif een handelswaar. Een duif met een naam als een parfum en de vliegprestaties van een kip.

Geef mij maar die simpele melker met modder aan zijn laarzen, een hok vol rustige jaarlingen, en een uitslagenboek waar je stil van wordt. Dáár zit nog de ziel van de sport.
En die kun je niet kopen.