'Wat is het toch op veel plaatsen kommer en kwel' verzuchtte de West Brabantse topspeler P T in een app. Hij doelde op ernstig zieke mensen in zijn omgeving en overlijdens.  
S uit Antwerpen een soortgelijk verhaal. 'Ik moet van de ene begrafenis naar de andere.'
J O uit Oost Brabant wordt ook niet vrolijk van al die treurige tijdingen.  
Nu is Jo Manders Deurne niet meer onder ons. 
Jo had ooit heel goede duiven voor een deel 'made in Arendonk'.
Ons medeleven naar de familie. R.I.P. Jo. 

 

Geen schoolmeesters 

W de Br en ik hebben het soms over zijn en mijn ‘wel en wee’.
Met name over onze schrijfsels in de Duif. 
Wat daaraan vreemd is? Als we die terug zien hebben we soms dezelfde gevoelens. En... Geloof het of niet, dat zijn vaak gevoelens van schaamte.
Dat is wanneer die artikels de indruk geven dat we de liefhebbers wel eens zullen zeggen hoe het moet, als rasechte schoolmeesters.
En dat was/is nu juist alles behalve de bedoeling.
Ondanks dat we beide meer dan een halve eeuw met succes duivensport beoefenen hebben we nog altijd meer vragen dan antwoorden.

WAT WEL?
Wat we dan wel doen is schrijven wat we denken en vinden en doen omdat de ervaring ons leerde hoe het OOK kan. Dus niet HOE HET MOET.
Ondanks de vele wegen naar Rome pakt dat vaak goed uit. Zo is er die Roemeen. 
Een intens dankbare man vanwege het vele geld dat hij had uitgespaard nadat hij, door te lezen, had ontdekt hoeveel hij eerder had verbrast aan supplementen en medicijnen die volslagen nutteloos bleken.
Zonder ging hij zelfs beter spelen. En zo zijn er meer.
Wel is het zo dat, wanneer je over duiven en duivensport schrijft, je er niet aan ontkomt soms ook te schrijven over het gebeuren op eigen hok of eigen duiven of prestaties. Kun je daar niet goed tegen, stop met lezen en zo kunnen we vrienden blijven.     

LAATSTE KEER
Nog een keer over de O L Race in Pattaya, kreeg daar nogal wat info over binnen. Meerdere mensen wezen op wat die winnaar van Koopman op voorbereidende vluchten  presteerde. Niet een keer bij de eerste 1.000 mailde iemand. Blijkt niet een keer bij de eerste 2.000 te zijn. Aankomsten voorheen namelijk als volgt.

EERDERE AANKOMSTEN
Van 9.904 duiven arriveerde ze als 7.229e snelste.
Van 7076 d was ze de 1994e  (430 km).
Van 7.229 d arriveerde ze als 2.119e.
Van 7.621 d  was ze de 3.491 'snelste' en van 
7.933d arriveerde ze als 4.718e. 
En vervolgens dus 1e van 6.601 duiven met ruim 2 ton aan de staart. Kille cijfers maar vergeet niet dat ze soms met honderden tegelijk vallen en enkele seconden dus ook honderden plaatsen kunnen schelen. 
In de Asduiven competitie stond zijn beste duif (van de 155 die hij had ingezet) op de 103e plaats. 1e Asduif was van een Italiaan: Jacover team uit Trieste. Dat hier volkomen onbekende team had 4 duiven ingeschreven.   

BELGIE
Tom van Gaver had 48 duiven ingeschreven, Pipa 61. Een 'Vlaanderaar' heeft zich trouwens enorm verbaasd over Pipa. Enkele jaren terug had Koopman een verkoping met ze. Die had bar slecht gepresteerd in de One Loft Race, maar toch werd de indruk gewekt dat het tegendeel waar was.
Nadien zouden de wegen van Gerard en Pipa zich scheiden en op de site van Pipa nu geen woord over Pattaya en Koopman, de winnaar. 'Vergeten zeker? Of moet nog komen', heb ik hem maar geantwoord. 

KOOPMAN 
De winnaar van de editie 2025 presteerde voordien dus maar heel matig en dat is nog zacht uitgedrukt. De over-all prestatie van Koopman zijn duiven was ook niet goed. 
En toch is Gerard geen 'paper tiger', integendeel. De man heeft (had) fantastische duiven, zelfs rijst de vraag wie beter. Dat bewijzen zijn duiven op talloze hokken. Neem alleen maar Bakker, die kan onderhand wedijveren met Verkerk. 
Won Rik Hermans in Belgie ook geen 1e Nationaal met een halve Koopman en komt ook icoon 'Harry' niet uit een Koopmanduif, zoals talloze andere weergaloze vliegers en kwekers?
Dus aan de superieure klasse van diens duiven moet niet getwijfeld worden.
Waarom op deze O L race dan zo matig? Omdat het een O L race is.  

CHARME     
Van zaken als deze kijken liefhebbers die vaker aan O L wedstrijden deelnemen niet op. Voor de eindzege heb je andere duiven nodig dan voor het Asduiven klassement hoor je ze talloze keren zeggen. Groten die op de bek gaan en kleintjes die winnen zijn voor velen de charme van zulke wedstrijden. 'Tof vanwege volkomen onvoorspelbaar' hoor je ook vaak en dat kan je van veel 'gewone wedstrijden' niet zeggen.
Liefhebbers zijn verdeeld. 
Er is een groep die O L races de redding van de duivensport vinden. Die alleen maar duiven houden om daar aan deel te nemen, zoals Gerard straks. 
En ze hebben meerdere goede argumenten om positief te zijn.
Daar tegenover staan de liefhebbers die er absoluut niets van moeten hebben. En ook zij hebben goede argumenten. Zoals die kennis uit Dubai. Enkele jaren terug woonde hij de aankomst van zo'n finale bij. Voor alles uit arriveerden 5 duiven, waaronder een van hem. Ze vielen zo goed als samen op het board, maar tegenwoordig kunnen die met tienden van seconden geregistreerd worden. De winnaar streek 25.000 dollar op. Zijn duif die ogenschijnlijk gelijk viel was 5e, goed voor 5.000 Dollar. 
Het was zijn laatste deelname. 
Mijn idee? Leven en laten leven.  Gun de voorstanders hun pretje en Thomas en Nikolaas, niet zo flauw doen. Je bereikt het tegenovergestelde van wat je (misschien) wilt bereiken.