Zoals anderen die stukjes schrijven had ik voorheen in deze tijd ook meestal wel iets om op terug te blikken of vooruit te zien.
We wensten elkaar en de wereld alle goeds, het zou allemaal beter worden.
Maar wat gebeurde was waar ik bang voor was: Het werd alleen maar slechter.

EEUWWISSELING
Amper een kwarteeuw terug was het anders. Veel beter.
Internet kwam op en zou veel goeds brengen, Twitter (X), het open riool voor veel medemensen op zolderkamers, bestond nog niet.
Immigratie was amper een thema, klimaatverandering, bosbranden en overstromingen wereldwijd evenmin. En we vertrouwden Putin nog.
Het onbezorgde hoopvolle leven van toen weerspiegelde zich, volgens sommige sociologen, in de kleuren van auto’s en onze kleding.
Maar tijden veranderden. De licht gekleurde auto’s van toen zie je niet meer.
Het voetbalpubliek lijkt collectief in de rouw. Bijna iedereen in het zwart of het scheelt niet veel. We werden 2 miljoen immigranten rijker en sociale media.  

SOCIALE MEDIA
Twitter, Instagram, zelfs Facebook waren nooit aan mij besteed en nooit had ik het idee dat ik iets miste. Nu ben ik niet helemaal van gisteren, een GSM heb ik wel, maar ik wil niet altijd ‘aan’ staan, dus dat ding evenmin.
Niets beter voor je (geestelijke) gezondheid, las ik.
Het nieuws volg je ook beter niet nu half de wereld in de fik staat en de wereldvrede verder af dan ooit.
Records vond ik vroeger tof. Maar nu met zo veel record temperaturen, record aantal bosbranden, record hoeveelheid regen, record aantal oorlogen, is dat wel over.

Maar… Ondanks 2023 toch maar hopen op een beter 2024 VOOR IEDEREEN. Hopen ja, keuzes zijn er niet veel, maar ze zijn er wel. ‘Genietbare dingen des levens dus.’ Zoals deze morgen enkele meesjes in mijn tuin.