Afgelopen weekend twee reportages gelezen zonder al dat opvoeren, belichten, lekkere koffie, sympathieke melker, laatste nog niet van gezien, een uur trainen, bijlichten en meer van dat blablabla. Je wordt zo moe van al die oude waarheden.  Een ervan gold een gesprek met Verkerk.

VERKERK
Daarin leerden we de mens achter de melker kennen. Want Bas is een fenomeen met fenomenale duiven. We leerden hoe hij duivensport beleeft en dat is bijzonder intens. De beste van Nederland in deze eeuw leeft van en voor de duiven. Ook iemand die e graag de eer geeft wie die toekomt. Zo had hij het over zijn meest memorabele vlucht ooit, Chateauroux 2003. Die werd gewonnen door zijn Sprint en hij heeft er nooit een geheim van gemaakt van wie hij de vader had. Bubbels is nog zo iets. En dat doet hij met alle duiven die hij met succes bijhaalde.

Dan zijn er andere, mensen die bang zijn dat de kopers wel eens naar de bron zouden kunnen gaan. Hij is ook iemand die echt van duiven houdt. Wel had ik graag zijn antwoord gehoord op de vraag ‘waarom speel je met zo enorm veel duiven?’ Met een inkorfbeperking van 150 oude voelt hij zich kennelijk ook wat  Zal met Koopman ook wel zijn zeker?

HERMAN      
Dan is er Herman die maar niet kan accepteren dat hij ‘maar’ 250 duiven mag hebben. Daarom heeft hij een deel elders geplaatst. Die duiven heeft hij nodig omdat hij wil uitblinken op vitesse, hafo, kleine fond, grote fond. Veel werk maar dat heeft hij er heel graag voor over. De man, Herman Calon, is 81 jaar !!! Wat een klasbak! Petje af.

PARADOXAAL
Vissenaken telde in 2001 nog 25 duivenliefhebbers, daar zijn er twee van over. In Zuid Nederland liggen de verhoudingen ook zo. Vroeger had men in Tilburg zelfs de luxe een Wilde Bond op te richten. En wat nu zo paradoxaal is? In een sport die zo achteruit holt gaat steeds meer geld om. Twee jaar geleden weigerde ik te geloven dat voor en enkele duif 400.000 euro was betaald. Tot W Daniels het mezelf zei. ‘Maar gekker gaat het niet meer worden’, schreef ik. Wel dus.

TENDENS
Die spectaculaire bedragen die men momenteel over heeft voor duiven zijn een bewijs dat de sport aan het veranderen is. Mensen worden steeds meer prestatie gericht en daar heeft men steeds meer voor over. China heet het Walhalla. Het is een communistisch land. ‘Alle mensen zijn gelijk’, zo heette het er ooit. Ze droegen eenzelfde pak en kregen hetzelfde loon. Maar Orwell kreeg wel gelijk. ‘Alle mensen zijn gelijk, maar de een is meer gelijk dan de ander.’   Officieel is het land nog steeds communistisch maar de verschillen tussen rijk en arm zijn bizar. Kweekstation Natural exporteerde als eerste duiven. Aan 500 franc stuk.

Zo’n Chinees schetste me ooit het toekomstbeeld van duivensport. De kleintjes zijn daar al weg en bij jullie gaat het komen, zo zei hij. Toenemende professionalisering is niet tegen te houden. De vraag is hoe beleidsmensen er mee om zullen gaan. Of ze in staat zijn en met welke middelen om er de ‘kleine man’ met zijn bescheiden tuin, bescheiden hok en bescheiden inkomen bij houden. Bas (of all people) gaf al enkele voorzetten.

 SAMEN

Liefhebbers die zich moederziel alleen weten te weren bestaan nog, zie Calon. Maar het zullen er steeds minder worden. Combinaties, waarvan een met centen, zullen het op de duur gaan winnen. Een verwoed duivenliefhebber en docent aan de Universiteit in Taipei wist te vertellen dat eenlingen, mensen die alleen vliegen, in Taiwan nog amper bestaan. Ook hij heeft twee compagnons.