We zijn weer een weekje verder en in wezen hoef ik me niet echt in te spannen om deze column nu te schrijven daar er vooral vandaag nogal wat gebeurd is. Eerder deze week  zijn alle duiven ge-ent met levende entstof tegen paratyfus en geloof me ze hebben er niets van gemerkt en de eetlust was zelfs iets groter, de dag erna . Ik ben dan ook blij dat alles nu in grote lijnen is gebeurd. Hulp werd geboden door enkele leden van de PV De Adelaar en was welkom daar in je eentje dik tachtig duiven aanbieden ook voor de dierenarts tijd in beslag neemt , maar het verliep voorbeeldig. Wel schrok ik deze week toen ik een jong in de hand nam en zag dat zijn tweede pen al over de helft was ingegroeid en hij geneigd was de derde te gaan stoten. Maar feitelijk schrijf ik dit fout want volgens de genetica op internet is de eerste pen na de broek, pen tien , dan pen negen enz de laatste pen die ze stoten is pen één en dus bij een elfpenner één A. Ik stond toen ik dit las er ook van te kijken en net als ik zullen velen dit ondergaan als een onzin verhaal. Maar mijn mattie even geraadpleegd en zijn advies , direct gaan verduisteren en alzo is er geschied. Wel beginnen de jonge duiven nu goed te draaien dus de honderd dagen africhtinggrens zal wel gehaald worden.

Maar ik zal een sprongetje maken naar de dag van vandaag en dus een dag vol met ervaringen. Al een tijd terug was ik benaderd door Philip Huksloot of ik zin had om mee tegaan naar Balechem, België waar jaarlijks in een vereniging een verkoop van aangeboden jonge duiven plaats vind en dan op de terugreis zouden we even de  paradepaardjes op het Kweekstation van de Natural in Zoersel gaan bekijken , het kamertje van de gebr. Janssen en hun zolderhokje.  Nu ik had hier wel oren naar, daar we vorig jaar ook met veel plezier en met vruchtbaar resultaat  naar de Lier in België waren geweest. Even dachten wij dat het niet door kon gaan omdat Philip zijn vrouw in het ziekenhuis werd opgenomen maar Anja zelf drong aan dat we moesten gaan. Gelukkig gaat het met Anja nu ook iets beter.

Om 6 uur spraken we af bij het benzinestation in het Kralingse bos om vandaar te vertrekken met drie bezette auto’s gingen we richting Balechem, beetje regen onderweg maar dat drukte de voorpret niet. Na 105 minuten rijden in Balechem te zijn  aangekomen stonden daar in het lokaal van de uitbater al diverse liefhebbers met hun mandjes met duiven. Van heel jong tot vlieg gereed en ook nog drie oude doffers die er wat erg rullig zeg maar gewoon lullig uitzagen. Maar er zaten gelukkig ook veel mooi en goed opgekomen jonge duiven. En dan is het leukste spelletje duiven bekijken , stamboomkaarten begluren en pingelen. Ook wat praten over de duivensport is er een onderdeel waarvan je kunt genieten als je er gevoel bij hebt , gevoel voor onze hobby , gevoel als liefhebber. Piet de Waal en Pietje die er ook bij waren halen al jaren hier bij dezelfde liefhebber duiven met groot succes en ook nu weer verdwenen er als snel enkele in een doosje, van deze melker, Dries pakte er ook nog twee van hem en toen waren er nog vijf over. Een babbeltje met Jan van de Moortel en je hoeft uiteraard maar tegen een Belg te zeggen dat als hij los is , hij snel naar huis kan om te poepen en dus ging er direct wat van zijn voorgenomen prijs af en met de box was daar de koop beslecht Jan tevreden en ik tevreden. Wel vroeg hij of ik zijn naam in deze column wilde zetten , ook de prestaties eventueel van zijn duiven en dat we in de toekomst contact moesten houden , dus Jan bij deze heb ik gedaan wat ik je beloofd had, zo ben ik en zo kunnen de mensen mij, gewoon een liefhebber. Toen  ging ik nog terug naar twee jonge jongen die daar stonden met twee manden duiven en in de ene mand ook een duif met een stamkaart met de lijnen van mijn mattie. Duiven die hadden ze ook al de dag ervoor in Houten gestaan. Maar ik had al genoeg gezien en gehoord , wel zat er een blauwe duif met zgn. molenaarsbanden of miskleurband zoals dat genoemd word en die trok steeds mijn aandacht een blauwtje in dezelfde mand trok steeds Philip (onze keurmeester in aantocht) zijn interesse, alstublieft jongens pak die twee maar en in de doos ermee, ik was gewoon klaar ermee en wilde naar de volgende tussenstop ,,het super elite kweekstation van de Natural,, in Zoersel. Nu en dan merk je de beperkingen van de mens ondanks dat we navigatiesystemen in de auto’s hebben tom toms ,google maps enz  , we bleven rondjes rijden en verdwaalde keer op keer, ik lachte en zei ,, een duif los gelaten in Barcelona en hij/zij vliegt zo naar haar plankie van 30×80 cm thuis toe. Zijn we stom of niet. Maar we zijn er geland het was alweer een jaar of 6 terug toen we er met onze vereniging waren en het is er echt niet beter op geworden.  Duiven kon je er kopen maar dat heb ik niet gedaan omdat vooraf ik het al onnet vond dat er een verschil van dertig euro op een duif zat als je er een stamkaart bij wilde, dan denk ik je koppels zitten in een systeem en een druk op de computerknop en die kaart rolt eruit, niks geen kosten extra.

Ook zagen de duiven die te koop stonden er in mijn ogen niet optimaal uit en in de kweekhokken ook niet terwijl de duiven die op de vlieghokken uitvlogen wel tierig en levendig waren en glad als alen, op de planken vochten en een lust voor het oog waren. Toen ik een verzorger vroeg hoe dat kwam, een opgetrokken schouder en schuchter ja duiven in de kweekrennen hé, O maar die vliegen niet en doen niks dan mag ik toch verwachten dat juist die er als gouden hanen bij zitten ? Ehh einde gesprek. Later zag ik nog in een kweekren een gespeend jong ten onder gaan, draaiend met zijn kop , weer naar een verzorger en hij zou hem gelijk gaan verwijderen , een half uur later ging ik kijken en lag hij nog in die ren met zijn kop te draaien en dan ben ik er klaar mee , je waarschuwt netjes en dan op een open dag zo nalatig zijn,  voor deze postduivencoach nooit geen dagje Natural meer, klaar uit , en ik ben mijn ergernis kwijt, om het over de prijs van een bakkie koffie , pilsje of een patatje maar niet te hebben, ***restaurant prijzen.

Thuisgekomen snel naar mijn eigen duiven en een kaartje en balpen mee om de kleuren van de nieuwe jongen op te schrijven en hun ringnummers om dan van de week alles even te voeren. Ook een telefoonringetje erom en in het hok zetten, eerst de vliegende jongen even los en toen de nieuwkomers erin , voer in de bak dus ze konden hun best doen en even in hun eigen hoedanigheid aan het hok wennen. Terwijl ik het even op de telefoon d.m.v. een filmpje voor Facebook vastlegde, maar ik miste die met de miskleurbanden, mijn ,,Molenaartje,, .

Toen ik het hok uitstapte en mijn jonge duiven binnenriep , bleef er eentje zitten op de nok van het jonge duivenhok , het ,,Molenaartje,, vloog toen naar het dak van het oude duivenhok en vervolgens ging hij/zij op een vensterbank van een woning in de straat achter het duivenhok zitten. Goede raad is raad die je zelf bedenkt dus liet ik gelijk de weduwduivinnen los, één weduwduivin die door die roofvogel gepakt was een week terug ging niet omhoog en bleef op het hok , en daar kwam mijn ,,Molenaartje,,  viel op het opvanghokje en zo door de deur het weduwduivinnenhok in , mijn dag was gered . Komende dagen wel oppassen want mijn ,,Molenaartje,, is rap en slim.

Tot de volgende rondom en voor mij is duifke lacht , duifke huilt geworden.

Kees Commijs Postduivencoach