Géén spoorboekje

Decennia hebben we het geloof gehad, dat de duivenarts besliste wat er qua begeleiding moest gebeuren. Duivensport Nederland
zocht toch wel verder en menigeen ging afstand nemen van deze begeleiding.  Ergens 2008 ging ik nieuwsbrieven mee schrijven.
Voor mij ging er een wereld open wat mogelijkheden zijn zonder potjes toch je doel te bereiken. In 2009 maakte we een film
met de koerier toch meer aandacht te geven voor de natuurlijke begeleiding. Er werd gretig gevolg aan gegeven en mijn idee
kwam er een wending. Beetje van korte duur, want er is niets wisselvalliger van een duivenmelker. Het laatste consult bepaald
of je een goede of slechte arts bent. Artsen als Henk de Weerd en Peter Boskamp gave mij dat ook aan. Vele gaan ook pas
weg als men een product mee krijgt. Kortom veel vertrouwen zichzelf niet en de zogenaamde geel of pil voor de koppen bepalen
de uitslag. Jammer die gedachte. Vertrouwen in je duiven, maar ook jezelf is het beste wat je kan hebben.

Afgelopen zaterdag, de tweede dag van de Olympiade in Maastricht dacht ik laten we toch een gaan kijken. Mijn maatje Ad
opgehaald en kijken hoe we de duivensport 2024 beleven. Al jaren verandert er weinig hoor. Heel veel vertrouwde gezichten,
standhouders en mensen, die het als een uitje zien en bekende ontmoeten. Bij de entree trof in Albert Poulisse, fondspeler met
een geweldige staat van dienst en daarnaast zijn er nog al wat hokken, die goed uit de voeten kunnen met de duiven uit Kerkdriel.
Alles wat netjes georganiseerd al vond ik dat de duiven helaas niet praktisch stonden. Ook hoorde ik mensen over de catering.
Totaal plaatsen was goed georganiseerd.
Na een kleine pitstop was het weer smullen wie ik allemaal tegen kwam. Ook reactie over de column, die ik schrijf. Niemand
zei ik over de manier van schrijven, die ik af en toe op papier krijg. Laten we zeggen nalezen help haha,
Het voelde heerlijk en een paar hele goede gesprekken. Fabian Wendel van Garvo voeders had ik een mooi gesprek mee.
Zou graag hebben dat hij voor duivenvaria zou schrijven.
Ook wat interessante dingen gezien en even stil gestaan bij GPS, Lex de Jongh. Team GPS verzorgd de laatste tijd mooie verkopen.
Je merkt de waardering van de mensen als je komt. Altijd praatje en een groet.
Aan het einde van de rondrit tussen de stands viel mijn oog op een breedlachse man. Dichterbij komend was hij het !!
In het Belgische totaal geen onbekende en in Nederland bij vele een onbekende. Jaren geleden en denk snel 10 jaar geleden was
ik zeer geïnteresseerd in duivenogen. Vele vonden het onzin. Een natuurlijk reactie van mensen, die er niks van weten of onzeker
zijn over het onderwerp. Mijn pa zaliger zei: Jongen volg je eigen pad en doe er iets mee. Zes prachtige liet ik maken en nu had
tenminste kweekduiven met mooi gekleurde ogen. Hoe langer ik erin keer hoe meer ik dacht te zien. Nou ik wilde het toch echt weten.
Via Frans Rondags kwamen de foto's bij Paul Huls. Na een paar dagen kreeg ik bericht. Paul zei: Stel Henri niet teleur en zeg
hem dat 5 van de 6 niet kweekwaardig zijn. Stevige pedigrees maar toch. De zesde was een kandidaat voor het kweekhok.
Mooie gedachte toch. Let op zijn Paul. Die 6 de komt uit een vader van 10 of meer jaren oud en een geweldige een geweldige duif.
De afstamming was me niet bekend. Later bleef hij uit een doffer te komen van 12 jaar uit en was meen een zoon van de 145
van Ad Schaerlaeckens. De kweek bleek bij Michel Beekman Aalsmeer goed te zijn. Andere 5 was de stront nog niet goed.
Familie Herbots vloog Paul ook regelmatig in als er echt gekozen moest worden.
Duiven ogen doe er mee wat je wil. Mijn idee zit er meer tussen hemel en aarde.

Tot de volgende keer.