Gert van den Bogaard

Om de winnaar van de categorie 2 in de ZLU-fondspiegel te bezoeken moesten we door een prachtig stukje Nederland rijden. Want zo mag je Zuid-Limburg en meer bepaald het dorpje Mheer en zijn omgeving wel noemen. Een schitterend glooiend landschap doorkruis je als je van Maastricht, Gronsveld en Cadier en Keer naar Mheer rijdt. En midden in Mheer staat een klein mooi kerkje van de Roermondse ‘grootmeester’ Pierre Cuypers en een fraai groot kasteel met veel bijgebouwen en een groot park. Het kasteel is al sinds de bouw particulier bezit en na de families van Libeek en van Imstenraedt en is het sinds 1668 eigendom van de familie de Loë en de huidige baron en zijn zoon zijn al de 9de en 10e generatie.

Vanuit het centrum van Mheer naar Noorbeek rijdend daalt de weg plots sterk af en gaat het van 174 naar 138 meter boven NAP en daarom spreekt men plaatselijk ook van Boven-Mheer en Onder-Mheer. Aan de buitenzijde van het dorp alwaar het alweer begint te stijgen wonen Fon en Elly Lanckohr-Blezer. Naast de grote boerderij van de familie Lanckohr zijn zo’n 35 jaar geleden twee nieuwe woonhuizen gebouwd en eentje bewoont Fon met zijn vrouw en de andere een zus van Fon. Fon en Elly zijn daar na hun trouwen komen wonen en de huidige duivenverblijven zijn van oudere datum en staan tussen de nieuwe huizen en de ‘oude’ boerderij in. Op het stenen hok huizen de weduwnaars en dat hok is nog gebouwd door broer Jo van Fon met wie hij een periode onder de naam gebr. Lanckohr aan de wedvluchten heeft deelgenomen.

Na het overlijden van broer Jo in 1989 stond Fon er plots alleen voor en dat viel het begin niet echt mee omdat naar het zeggen van Fon zijn broer toch meer de liefhebber was. Aanvankelijk speelde Fon nog het hele programma maar dat was niet echt een succes en daarom besloot hij al snel alle pijlen op de grote fond te gaan richten. En daarop werd in 1993 een echte hoofdprijs gewonnen met de 1e nationaal Dax in de sector zuid tegen 28.809 duiven van 3635 deelnemers. En dat is intussen alweer 25 jaar geleden en van die aantallen duiven en deelnemers van toen kunnen we in 2018 nog slechts dromen. Fon (Alfons) Lanckohr deed dat toen met een jarige weduwnaar die stamde uit een doffer van 1984 die zelf op de grote fond uitblonk in Mheer en die werd gekweekt uit een Imbrechtdoffer via Broer Geurts (Geleen) en een Braakhuisduivin via W. Beuken (Heer). Broer Jo had dit fondsoort nog op de hokken gebracht.

De moeder kwam van streekgenoten W. Smeets en zoon uit Banholt. Een sneufje van dat soort zit anno 2018 nog in de fondstam in Mheer. En tegenwoordig wordt het oog volledig gericht op ochtendlossingen van de ZLU en die van de eigen afdeling. In 2017 nam Fon Lanckohrj deel aan vijf ZLU-vluchten en daarop had Fon Lanckohr achtereenvolgens op Pau 2 van de 3, op Agen oud 6 van de 12, op Barcelona 1 van de 3, op Marseille 2 van de 3 en op Narbonne 4 van de 5 in de prijzen. De uitslagen op Pau, Marseille en Narbonne leverden de winst in de categorie 2 op. Op Pau en Marseille werd hetzelfde trio gekorfd en twee keer was de NL11-1061099 de eerste duif met de 40e Pau en 95e Marseille. Beide vluchten had Fon Lanckohr snel een tweede duif die de 50e Pau en 108e Marseille vlogen en dat deden twee verschillende weduwnaars die de ene vlucht piekten en de andere vlucht misten. Op Agen oud wonnen 6 van de 12 gekorfde weduwnaars prijs en vijf daarvan gingen Narbonne en vier stuks wonnen prijs en scoorden dus 2 op 2 op deze twee vluchten. De grootste uitblinker was de NL14-1336269 die op Agen oud de eerste duif was met prijs 36 (6219 d.) en op Narbonne de 2e duif met prijs 71 (4566 d.) en dat zijn echte topscores. Op Narbonne scoorde Fon de prijzen 30, 71, 136 en 1108 met 5 mee en op Agen oud de prijzen 36, 296, 325, 350, 448 en 1520 met 12 mee.

Ochtendlossingen
De grootste ploeg fondduiven wordt in Mheer gespeeld op de morgenlossingen van de afdelingen Limburg. Die reeks begon met Limoges en daarna volgden Bergerac, Cahors en nog eens Bergerac. Op deze vluchten gaat een groot deel van de jaarlingen mee en de meerderheid bestaat uit ‘paters’ die niet gekoppeld zijn en die ploeg is zo’n 20 doffers groot. Bij de hoofdmacht van 36 weduwnaars zit ook een klein ploegje jarige doffers. Op Limoges (4-6) korfde Fon 8 weduwnaars en 5 stuks wonnen prijs waaronder de ‘269’ die piekte op Agen oud en Narbonne en de ‘087’ die later de twee duif op Pau was. Op Bergerac (3-7) daarna werden 22 duiven gekorfd en die vlucht was een succes want er werd met de prijzen 2, 7, 14 en 25 tegen 2800 duiven begonnen en totaal werden 10 prijzen gewonnen waarvan 8 stuks 1 op 10. De derde vlucht Cahors (22-7) was met 19 mee en 4 prijzen minder goed maar de eerste duif was weer wel top-10 met prijs 7 tegen 1739 duiven. Op de afsluitende Bergerac (6-8) werden 6 van de 11 in de prijzen gepakt. Over deze vluchten werd Fon Lanckhohr 12e hokkampioen van de afdeling en over de eerste Bergerac en Cahors werd een duifkampioenschap voor jaarloingen uitgevlogen en daarop is de NL16-1782328 1e duifkampioen jaa geworden met de 93e Bergerac en 31e Cahors in het hele veld en afsluitend vloog hij nog de 205e Bergerac en met die drie prijzen werd hij ook 17e duifkampioen tegen oud en jarig. Een opvallend fondsucces behaalde Fon Lanckohr eerder in 2005 met de provinciale zege op Bergerac morgenlossing tegen 3427 duiven. En dat was de eerste keer dat een tweede morgenlossing naast Cahors in de afdeling werd vervlogen en met deze winnaar is hij later in de kweek ook goed geweest. Na deze overwinning kwam Fon in contact met Jacques Winkens uit Itteren die onder de vliegnaam Winkens-Rothenburg al jaren een uitblinker is en zeker op ochtendlossingen van de eigen afdeling. En over de jaren zijn er geregeld duiven geruild en van Itteren naar Mheer gegaan en vice versa.

De twee beste duiven van 2017 en wel de ‘099’ van 2011 en de ‘269’ van 2014 zijn volle broers en zij stammen uit de Bergerac-winnaar van 2005 en een duivin van Jacques Winkens van 2007. De doffer bevrucht intussen niet meer en het leggen van de duivin is ook aflopend. De Bergerac-winnaar werd trouwens grotendeels gekweekt uit duiven van Twan Huijnen uit Heerlen en met hem is Fon Lanckohr intussen al zo’n 25 jaar heel goed bevriend en wekelijk spreken de mannen elkaar en gaat Fon een keertje naar Welten (Heerlen) en dan kan hij gelijk bij de Boerenbond van de familie Huijnen inkopen voor de duivensport doen. Fon en Twan zijn ook een beetje familie van elkaar want de oma van de een is een nicht van de vader van de ander. De goede ‘099’ van 2011 huist zo intussen in Heerlen om aan samenkweek te doen. Ook duiven van Pie Schurgers uit Heer (Maastricht) brachten succes en intussen heeft men in Mheer een ploegje rode weduwnaars zitten die van een rode Schurgersduivin stammen die van het soort van E. Glazenburg uit Winschoten is. De kleur rood kwam bij hem via Harm Vredeveld uit Coevorden en die haalde die ‘kleur’ weer bij Jeu Vervuurt in Horst maar dan zijn we wel meer dan 30 jaar terug in de tijd. Zo’n rode doffer is de ‘128’ van 2015 die in 2017 de 30e Narbonne en de 350e Agen oud nationaal vloog. Zijn moeder is een vale duivin van 2011 die in 2013 prijs vloog van St. Vincent, Dax en Cahors. Haar vader is een vale doffer van Winkens-Rothenburg die gekoppeld stond tegen een zus van de Bergeracwinnaar van 2005. Bij de kweekduiven die van Twan Huijnen zijn gekomen zien we dat daar het soort van H. Brassé en Janssens-Hausoul opvallend aanwezig is. Fon Lanckhohr heeft verder ook fondsoort verkregen van Jean Cortenraad (Meerssen), Colla Alberts (Gronsveld) en Huub Joosten (Grathem).

Makkelijk
Lang heeft Fon Lanckohr geboerd met zijn broer Jean en een ploeg van 90 melkkoeien was hun hoofdtaak. Daarnaast hebben ze op eigen gronden ook aan akkerbouw gedaan en dat gaat anno 2018 op de familienaam nog steeds door. Tegenwoordig zorgt Fon nog voor een ploegje jonge koeien die hij onder zijn hoede heeft totdat ze gaan kalven. Fon vertelde de duivensport altijd gemakkelijk opgenomen te hebben en sommige mensen bestempelen hem daarom als een minder goede liefhebber. Fon vertelde goed voor zijn duiven te zijn maar ziet weinig of geen heil in overdreven zaken en wetjes in de duivensport. Voor hem is het ook moeilijk om afscheid van goede, oude duiven te nemen en ze dood te maken. Naast het stenen vlieghok met drie afdelingen voor weduwnaars heeft Fon een tweede duivenhok dat in een oud bakhuis is gemaakt. Beneden zitten de kwekers en boven de ‘paters’, jonge duiven en nestduivinnen waarvan Fon in 2017 ook een ploegje had en die zijn zonder succes op de middaglossing Bordeaux gespeeld. Fon heeft de tijd nog meegemaakt dat in dat bakhuis brood voor de grote familie Lanckohr werd gebakken. De vliegers werden na carnaval gekoppeld. De tweede week van mei werden ze herkoppeld en kregen ze nog kort eieren voordat het weduwschap definitief zijn aanvang nam. Fon is lid van de p.v. Ons Genoegen in Banholt en de club heeft leden uit St. Geertruid, Mheer, Noorbeek en Banholt en ook een liefhebber uit Gulpen en Maastricht als lid. Voor de grote-fondvluchten ‘trekt’ Fon Lanckohr naar L’Hirondelle in Gronsveld alwaar hij voor alle vluchten kan korven. Op de programmavluchten klokt Fon zijn duiven en die weten op deze trainingsvluchten geregeld goed hun prijsje mee te pakken.

Bij de weduwnaars liggen roosters op de vloeren en alleen de schabjes en bakken worden in het seizoen schoongemaakt. In het volle seizoen vanaf half mei trainen de weduwnaars twee keer per dag en toen hij afgelopen seizoen de ‘paters’ gelijk met hen los liet gingen de losse doffers ook veel beter trainen. Als een extraatje mag Fon zijn weduwnaars graag snoepzaad en gebroken pinda’s geven en als ze die pinda’s hebben leren eten dan gaan die erin als zoete koek. Voor het vliegen op de fond worden de weduwnaars tegen het geel en ornithose gekuurd. Van het tonen van de duivinnen wordt weinig werk gemaakt. Niet voor en niet na de vlucht en om de week of 14 dagen worden de duivinnen een dagje bij de doffers gelaten op zondag. Vanaf het eigen terras hebben Fon en Elly juist zicht op het weduwnaarshok en de richting van waaruit de fondduiven over de weilanden en fruitbomen moet komen aanvliegen terwijl ze juist de grens met België gepasseerd zijn. Het echtpaar Lanckohr heeft in 2016 een groot verdriet en verlies moeten meemaken. Dochter Susanne is dat jaar op 33-jarige leeftijd overleden aan een ernstige vorm van kanker terwijl ze met echtgenoot Wilbert Pinckaers nog niet zolang moeder van twee kleine kinderen was geworden. Hoe groot de klap en het verdriet daarover was en is kan iedereen zich wel indenken. In 2017 zijn voor Fon Lanckohr de duiven geregeld een welkome afleiding geweest om de gedachten te kunnen verzetten. En met fraaie uitslagen hebben zijn fondduiven hem geregeld weten te verblijden.

Ad van Gils

Bron