We liggen er uit. Afgelopen. Finito. Capito. Gedaan en naar huis. Met ‘we’ bedoel ik natuurlijk ‘onze’ voetballers. Die van Oranje en ook de Gouden Generatie van hun Zuiderburen.
Of je dan van ‘we’ kunt spreken? Mijn buurman doet het wel. Die heeft het over ‘we’ als het Nederlands elftal goed speelde. ‘Wat waren we goed.’
Hij spreek over ‘ze’ als ze het minder deden. ‘Wat speelden ze slecht. Prutsers zijn het.’ Zo staat hij altijd aan de goede kant van de voetbalgeschiedenis. Misschien is dat onderscheid toch beter voor je geestelijk welzijn.

HOEZO?
En waarom liggen ‘we’ er uit?
Domme pech?
Hadden we de scheids tegen?
Kwam het door de briljante ingevingen van fenomeen Messi?
Of omdat penalty’s niets met voetballen te maken heeft, maar weinig meer is dan een loterij?
Volgens mij niets van dit alles. Niet dat ik er zo veel verstand van heb, ik ben gewoon een van de 17.000.000 bondscoaches in Nederland en heb dus evenals die 16.999.999 anderen een mening. En die is dat ‘we’ gewoon niet goed genoeg zijn. Dat ‘we’ de individuele klasse niet meer (!) hebben. Nederland niet en België niet.
De veel geroemde Frenkie de Jong is goed als hij de ruimte krijgt. Dat weet de tegenstander ook en daarom krijgt hij de ruimte niet. Het feit dat hij, en ook die andere vaandeldrager Depay in hun eigen team niet eens een basisplaats hebben moet toch veelbetekenend zijn. Vandaar, niet goed genoeg. Gebrek aan kwaliteit. Alleen, je moet het wel toe durven geven.
Wel, in duivensport is het weinig anders.

OOK DAAR          
Geen volk dat beter is dan duivenmelkers als het gaat om het verzinnen van smoesjes als fouten worden gemaakt, om eigen falen te verklaren, denk ik soms. Zo kreeg ik een mail van iemand uit Zuid Nederland.  
Vervolg van dit artikel in Sportblad de Duif.